Όταν δεν υπάρχει φιλότιμο… αυτό-γελοιοποιείσαι. Το φιλότιμο ή φιλοτιμία, είναι λέξεις που απαντάμε μόνον στην Ελληνική γλώσσα. Σημαίνουν την αγάπη προς την τιμή. Το φιλότιμο λοιπόν είναι η ζωηρή αγάπη προς την τιμήν και την αξιοπρέπεια. Η έντονη συναίσθηση της προσωπικής τιμής και αξιοπρέπειας, η προσωπική ευθιξία είναι το φιλότιμο. Φιλότιμο είναι ακόμη η διέγερση του ζήλου προς επίτευξη ενός σκοπού, η μεγαλοψυχία, η γενναιοδωρία. Το συναίσθημα της τιμής (η εκδήλωση εκτίμησης, ευγνωμοσύνης, σεβασμού, υπόληψης) και η σημασία της είναι βαθύτερη και επεκτείνεται σε ιστορικούς, φιλοσοφικούς, κοινωνικούς και ψυχολογικούς ορίζοντες, τους οποίους ουδείς σκέπτεται ότι μπορεί να υπάρχουν.
Φιλότιμος είναι κάποιος που ζει, σκέπτεται και λειτουργεί, με ένα τίμιο και γεμάτο αρετή τρόπο, σε κάθε κατάσταση. Εκείνος που ενεργεί με αγάπη, καλοσύνη, υπευθυνότητα, πόνο και συμπόνια για τους άλλους συνανθρώπους του. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι όφειλε οποιοσδήποτε να είναι φιλότιμος, ενώ σε αντίθετη περίπτωση η «αφιλοτιμία», δηλαδή η έλλειψη τιμής ήταν ντροπή για κάποιον. Φυσικά οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αναπτύξει ένα καταπληκτικό σύστημα αξιών, που για να το κατανοήσει κάποιος σήμερα, πρέπει να έχει εμβαθύνει στην ίδια την ετυμολογία των λέξεων αλλά και στην ερμηνεία τους. Είναι γεγονός ότι οι ίδιοι είχαν κατανοήσει, πως για να λειτουργήσει μια κοινωνία, όφειλε να στηρίζεται συνειδητά και πάνω από όλα, έμπρακτα σε Νόμους που δεν αποτυπώνονται από ανθρώπους, αλλά είναι πάνω από όλα συμπαντικοί (Θεϊκοί). Πέρα από όλα τα παραπάνω οι Νόμοι και οι Αξίες συνδέονταν με την Αρμονία και την Τάξη σε συνδυασμό με την συνεργεία.
Με αυτόν τον τρόπο οι αρχαίοι μας πρόγονοι υπερνικούσαν τον φόβο για την προδοσία, αλλά και την πιθανότητα να βάλει κάποιος το προσωπικό του συμφέρον πάνω από το συμφέρον του συνόλου. Η φιλοτιμία ή γενναιοδωρία , σήμερα τόσο σαν λέξη όσο και σαν έννοια, κατά εφαρμογή της έχει καταστρατηγηθεί, κινδυνεύοντας να χαθεί όχι μόνο από τα λεξικά, αλλά και από την κοινωνία που ζούμε. Σήμερα οι νεοέλληνες πιστεύουν, ότι για να προσφέρει κάποιος κάτι, να έχει δηλαδή φιλότιμο ή γενναιοδωρία, θα πρέπει πρώτα να υπάρξει προσωπικό συμφέρον και επομένως το φιλότιμο καταργείται στην πράξη.
Ας έλθουμε τώρα στην πολιτική και τους πολιτικούς. Υπάρχει φιλότιμο στον κοινοβουλευτισμό; Η απάντησης είναι όχι. Δυστυχώς μετά την μεταπολίτευση του 1974, δημιουργήθηκαν πολιτικά κόμματα αλλά και μία τάξις πολιτικών οι οποίοι με την σειρά τους οργάνωσαν ένα φαύλο δημοκρατικό καθεστώς και ένα ακόμη χειρότερο κράτος. Το φιλότιμο εξέλειπε από τους πολιτικούς και τον λαό (έτσι τον διαπαιδαγώγησε κοινοβουλευτισμός). Ο καθένας κοίταζε πως θα αποκομίσει προνόμια και περιουσίες σε βάρος του άλλου. Τα ρουσφέτια και οι διορισμοί έγιναν για τον κοινοβουλευτισμό πατριωτικό καθήκον. Τα θησαυροφυλάκια τους κράτους λεηλατήθηκαν από τους πολιτικούς και τους παρατρεχάμενους, τους οποίους οι ίδιοι διόριζαν στο δημόσιο.
Τις διατάξεις των νόμων τις έγραφαν όλοι στα παλαιοτέρα των υποδημάτων τους. Με δική τους πρωτοβουλία οι πολιτικοί και οι μανδαρίνοι τους είχαν κατασκευάσει παραθυράκια, για να μπορούν να ξεφεύγουν από την τσιμπίδα του νόμου. Η έλλειψη φιλότιμου από τον κοινοβουλευτισμό ήταν η αιτία που συντήρησε αυτό το φαύλο κοινωνικό – πολιτικό – οικονομικό σύστημα που υφιστάμεθα όλοι μας σήμερα. Τα πάντα στην πατρίδα μας έχουν καταρρεύσει. Την μετέβαλαν σε ένα υποτελές προτεκτοράτο και επειδή δεν υπάρχει ίχνος φιλότιμου, όλοι αυτοί οι οποίοι έφεραν την πατρίδα και τον λαό στην εξαθλίωση, ζητούν την ψήφο του για να επανέλθουν στην βουλή μήπως μπορέσουν και διασωθούν.
Αλλά και ο λαός δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αντί να εξαφανίσει πολιτικά κόμματα, πολιτικές και πολιτικούς που είναι υπεύθυνοι για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα μας, εξακολουθεί να τους δίνει ανάσες και ελπίδες. Εάν πράγματι ο Ελληνικός λαός θέλει να λέει, ότι το φιλότιμο δεν έχει διαγραφεί από το λεξιλόγιο τους, πρέπει να απαιτήσει δυναμικά, όλοι αυτοί οι οποίοι με τις πολιτικές τους χρεοκόπησαν την πατρίδα μας, άμεσα να περάσουν από ειδικά δικαστήρια και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Καμιά βουλευτική ασυλία δεν είναι δυνατόν να αποτρέψει να μην τιμωρηθούν οι ένοχοι. Ακόμη θα πρέπει να δημευτούν οι περιουσίες τους με το ποσό που χρέωσαν τον Ελληνικό λαό όσο καιρό εξασκούσαν εξουσία.
Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα επανέλθει το φιλότιμο στην πολιτική και θα αποκτήσει την πραγματική του διάσταση. Τότε ίσως μόνο θα μπορέσουμε να πούμε, ότι ναι υπάρχει και φιλότιμο… στον κοινοβουλευτισμό. Μέχρι τότε όμως ας μην κοιμούνται ήσυχοι οι πολιτικάντηδες .
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ
ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου