Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΗΓΑΣ ΑΠΟΧΩΡΕΙ... ΔΕ ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ

Είναι πράγματι απορίας άξιο , πως κάποιος μπορεί να διαγραφεί από ένα κόμμα όταν έχει ήδη αποχωρήσει οικειοθελώς από αυτό;

Κάτι τέτοιο συνέβη στη περίπτωση μου όταν μετά την ανακοίνωση της παραίτησης μου από την Χρυσή Αυγή την Πέμπτη 21 Μα'ί'ου 2015 αυτή αποφάσισε να με διαγράψει μια μέρα αργότερα.

Ίσως στο γραφείο τύπου του συγκεκριμένου κόμματος να λειτουργούν με χρονοκαθυστέρηση.

Ίσως πάλι να έχει πέσει πολύ φόρτος εργασίας καθώς καθημερινά δεκάδες στελέχη της Χρυσής Αυγής αποχωρούν βλέποντας τις εθνικιστικές τους ελπίδες να διαψεύδονται.

Όσο για τα περί << υπογείων διαδρομών >> καλύτερα ας ψάξουν κάποιοι να βρουν το πως ένα εθνικιστικό κόμμα κατάντησε χειροκροτητής της νεοταξικής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΗΓΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με το παρόν ανακοινώνω την παραίτηση μου από μέλος της κεντρικής επιτροπής του κόμματος της Χρυσής Αυγής και υπευθύνου - περιφερειάρχη για την πολιτική δράση της στη Δυτική Ελλάδα. Η απόφαση μου αυτή είναι οριστική και πάρθηκε μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα , μέσα στο οποίο αισθανόμουν ότι δε με εκφράζει η Χρυσή Αυγή , αφού πλέον δεν είναι το κόμμα που αντιπροσωπεύει τον αγνό ελληνικό πατριωτικό χώρο και τον εθνικισμό , αλλά έχει καταντήσει ένα μόρφωμα , το οποίο το χαρακτηρίζουν οι ιδεοληψίες και οι πρακτικές μιας κλειστής ομάδας ανθρώπων που με τις λογικές και τις ενέργειες τους  , μας έφτασαν στο σημείο να ντρεπόμαστε να αποκαλούμαστε Έλληνες εθνικιστές , μόλυναν τον πατριωτικό χώρο και ουδέποτε αναλάμβανε τις ευθύνες τους για αυτές.

Δεν θα αναφερθώ καν στις παλαιοκομματικές πρακτικές οικογενειακών βολεμάτων , τις οποίες η Χρυσή Αυγή υποτίθεται ότι καταδίκαζε και η ηγετική ομάδα εφάρμοζε κατά κόρον , κορο'ι'δεύοντας στη κυριολεξία τα αγνά στελέχη που έδιναν από το υστέρημα τους για τον αγνό αγώνα και σκοπό του κινήματος , όταν εκείνοι εισέπρατταν παχυλούς μισθούς και απολάμβαναν προκλητικά προνόμια , γιατί πλέον είναι γνωστά . Αυτό όμως που με οδήγησε στην παραίτηση μου , είναι ότι έφτασαν στο σημείο να βάλουν το πατριωτικό συμφέρον κάτω από το προσωπικό και για να βγουν αλώβητοι από επιλογές που οι ίδιοι επικρότησαν και καλλιέργησαν  , άπλωσαν εκ των υστέρων ανίερο χέρι συμμαχίας μέχρι και στους ιδεολογικούς διώκτες μας , γνωστούς για τα ανθελληνικά και αντιπατριωτικά τους συναισθήματα. 

Αρνούμαι πλέον να κατέχω κομματική θέση σε ένα κόμμα που εκμεταλλεύτηκε τον αγνό πατριωτισμό των Ελλήνων και μετέτρεψε τον αγώνα μας για μια καλύτερη Ελλάδα σε πεδίο ικανοποίησης προσωπικών συμφερόντων και φιλοδοξιών που κάθε άλλο παρά εξυπηρετούσαν το συλλογικό μας όραμα για την πατρίδα μας. Παραμένω ενεργός πολίτης  , περιφερειακός σύμβουλος στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και μαχητής για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΗΓΑΣ

Άγαλμα του Προμηθέα στην Ιαπωνία ! – Κάτι κάνουμε λάθος στην παιδεία μας …

Είναι προφανές ότι κάτι κάνουμε λάθος στην παιδεία μας , είναι αδιανόητο πως σε μια τόσο μακρινή χωρά απο την κοιτίδα του πολιτισμού την Ελλάδα στήνουν αγάλματα ελληνικού ενδιαφέροντος ενώ εδώ στην χώρα μας αδιαφορούμε .

Την ίδια ώρα η αρχαιοελληνική γλώσσα κατακτά ολοένα και περισσότερα ξένα σχολεία όταν στην Ελλάδα δεν μαθαίνουμε σωστά ούτε την ιστορία μας , όταν ο πολιτισμός μας χάνεται απο αλλότρια προς την χώρα μας ήθη και έθιμα και αφήνουμε στο περιθώριο αυτό που όλος ο κόσμος θαυμάζει .

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ Ο μαρμαρωμένος τελευταίος Αυτοκράτορας

Ο τελευταίος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς που η παράδοση τον θέλει να περιμένει κάπου υπομονετικά τη στιγμή που θα ξανακαθίσει στο θρόνο της Βασιλεύουσας Πόλης, γεννήθηκε πριν από 609 χρόνια στις 9 Φεβρουαρίου 1404.

Γιός του Αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄του Παλιολόγου και της Ελένης Δραγάση φόρεσε το στέμα του Αυτοκράτορα του Βυζαντίου στις 6 Ιανουαρίου 1449. Ήταν 45 ετών. Η στέψη του πραγματοποιήθηκε στον Μυστρά, στην Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, εκεί όπου σήμερα ένας μαρμάρινος δικέφαλος αετός μαρτυρά την ιστορία της στέψης του τελευταίου Αυτοκράτορα.

Ήδη οι Οθωμανοί είχαν αρχίσει να απειλούν την Βασιλεύουσα την οποία προσπάθησε να οχυρώσει όσο το δυνατόν καλύτερα ενισχύοντας τα οχυρωματικά έργα.

Την παραμονή της «μαύρης» 29ης Μαΐου 1453, ο Κωνσταντίνος γνωρίζοντας πως η τελική μάχη πλησίαζε λειτουργήθηκε στην Αγία Σοφία, κοινώνησε και προσπάθησε να ενθαρρύνει τους λιγοστούς, σε σχέση με τη «θάλασσα» των εχθρών, υπερασπιστές της Βασιλεύουσας.

Οι ιστορικοί γράφουν πως μετά τον τραυματισμό του Γενουάτη Ιωάννη Ιουστινιάνη, στον οποίο είχε στηρίξει τις ελπίδες του για την σωτηρία της Πόλης, ο Κωνσταντίνος είχε καταλάβει πως πλέον η μάχη είχε χαθεί. 

Τον συμβούλεψαν να φύγει, να τρέξει μακρυά για να μην πέσει στα χέρια των εχθρών. Εκείνος αρνήθηκε. Παρέμεινε μέχρι τέλους. Πολέμησε δίπλα δίπλα με τους απλούς στρατιώτες χωρίς να υπολογίζει τη ζωή του.
Το πρωί της 29ης Μαΐου 1453, η Πόλη έπεσε. Ο στρατός του Μωάμεθ Β΄ ξεχύθηκε μέσα στην Βασιλεύουσα, καταστρέφοντας, λεηλατώντας, δολοφονώντας.

Ακόμη και εκείνη τη στιγμή, ο Κωνσταντίνος δεν υποχώρησε.

Έπεσε στη μάχη μαζί με τους στρατιώτες του. Ο Μωάμεθ έδωσε εντολή να βρουν το σώμα του Αυτοκράτορα. Τον αναζήτησαν ανάμεσα στις σορούς των τελευταίων υπερασπιστών της Βασιλεύουσας προσπαθώντας να τον αναγνωρίσουν από τα διάσημα του. 

Τελικά όταν τον αναγνώρισαν από τους αετούς που ήταν χαραγμένοι στις βασιλικές περικνημίδες, ο Μωάμεθ, τιμώντας τον άξιο αντίπαλο του, έδωσε εντολή να του γίνει βασιλική κηδεία. Απαγόρευσε όμως να ανακοινωθεί ο τόπος της ταφής του.

Ο ΘΡΥΛΟΣ

Μέσα στους καπνούς της καταστροφής και τις λίμνες του αίματος που πότισαν τη γη της Πόλεως των πόλεων, ο χαμός του τελευταίου Αυτοκράτορα στάθηκε αφορμή για να γεννηθεί ένας θρύλος.

Σύμφωνα με αυτόν, τη στιγμή που οι εχθροί είχαν κυκλώσει τον Αυτοκράτορα και ήταν έτοιμοι να τον σκοτώσουν, ένας Άγγελος σταλμένος από τον ουρανό, τον μαρμάρωσε και τον πήρε μαζί του.

Τον έκρυψε λένε σε μια σπηλιά μέχρι να έρθει «το πλήρωμα του χρόνου». Τότε ο Άγγελος θα τον ξυπνήσει, και θα του δώσει το σπαθί του, για να απελευθερώσει την Πόλη.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αχαία: Δεν υπάρχει Ελληνική πατάτα στο νομό

ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΙΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

Μειωμένες κατά 50% οι παραγωγές των καλλιεργειών

Στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1980, έχει επιστρέψει ο αγροτικός κόσμος της Αχαίας, με τον κάμπο μας, να είναι μόνο χορτάρια κατά το ήμισι, αφού από τα 10.000 στρέμματα πατάτας του 2014, έγιναν μόλις 5.000 το 2015, τα 15.000 στρέμματα καρπούζια μειώθηκαν στα 6.000, με την καλλιέργεια της πατάτας να έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά από την κακοκαιρία του περασμένου Δεκεμβρίου και τους καταναλωτές, που δεν το γνωρίζουν, τους ενημερώνουμε πως αγοράζουν πατάτα εισαγόμενη!
Αυτό αποκάλυψε στο «patrastimes,gr», ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Αχαίας Διονύσης Μαυρογιάννης, τονίζοντας, πως η αγορά υλικών, το ρεύμα, η επιμέλεια των καλλιεργειών και η μη αποζημιώσεις από τον ΕΛΓΑ με διάφορα προσχήματα, έχουν ως αποτέλεσμα τα χωράφια αν παραμένουν χωρίς ζωή και χωρίς καρπούς.
Μοναδική ανάσα ήταν για το νομό η ελαιοκομική περίοδος όπου έγινα αρκετές εξαγωγές ελαιολάδου, λόγω των ελλείψεων στις υπόλοιπες Ευρωπαικές χώρες.
Σήμερα οι αγρότες της Αχαίας παλεύουν μόνοι τους με την υποχρηματοδότηση, το τέρας της γραφειοκρατίας και της αδιαφορίας των Ενώσεων και του Υπουργείου, όταν η Ρωσία σε κάποια προιόντα μας είναι αρκετά ελαστική και μας επιτρέπει να τις τα πουλάμε, παρά το εμπάργκο του 2014», σχολίασε ο κ.Μαυρογιάννης.

Ωστόσο τραγική είναι η κατάσταση και στην πλευρά των κτηνοτρόφων, που δεν είχαν χρήματα τόσο να εμβολιάσουν τα ζώα τους για τον μελιταίο πυρετό, όσο και αν τους αγοράσουν τροφή, με αντίκτυπο στην παραγωγή γάλακτος, που είναι αισθητά μειωμένη, ώστε να μην υπάρχει επάρκεια!!!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ : 21 Μαΐου του 1864: Η Ένωση των Επτανήσων

Στις 21 Μαΐου του 1864 τα Επτάνησα εντάσσονται επισήμως στην Ελλάδα και στο Κάστρο της Κέρκυρας υψώνεται η Ελληνική σημαία.

Λίγο καιρό πριν την ίδρυση της Επτανήσου (ή Ιονίου) Πολιτείας, με την συμμετοχή των νησιών του Ιονίου με πρωτεύουσα την Κέρκυρα, και συγκεκριμένα το 1797 οι Ενετοί αποχωρούν από το νησί και αυτό περνά στα χέρια των Ριζοσπαστών Γάλλων όπου καίνε δημοσίως το “Libro D’oro”.

Δύο μόλις χρόνια αργότερα τα Επτάνησα περνούν στα χέρια των Ρωσοτούρκων οι οποίοι με τη σειρά τους μένουν μόνο για ένα χρόνο.

Το 1800 η Ρωσία και η Τουρκία υπέγραψαν τη…συνθήκη σύμφωνα με την οποία αναγνώριζαν τα νησιά του Ιονίου ως αυτόνομο κράτος.

Τότε στα 1800 ιδρύεται η Ιόνιος Πολιτεία. Η Κέρκυρα μαζί με τα υπόλοιπα νησιά του Ιονίου σχηματίζει αυτόνομη πολιτεία με δική της σημαία και βουλή (Ιόνιος Βουλή).

Ηταν η πρώτη φορά που ο ελληνικός λαός κέρδισε το δικαίωμα να κυβερνάται από μόνος του, μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Στα 7 χρόνια που διήρκησε η οικονομική και η κοινωνική ζωή των Κερκυραίων βελτιώθηκε εντυπωσιακά. Τότε ιδρύθηκε και η πρώτη Ιόνιος Ακαδημία.

Ομως με το ξέσπασμα του ρωσοτουρκικού πολέμου η Ιόνιος Πολιτεία τάσεται με το πλευρό των Ρώσσων οι οποίοι τελικά θα ηττηθούν, έτσι τα Επτάνησα πέρασαν και πάλι στην κατοχή των Γάλλων για οχτώ χρόνια, στην διάρκεια των οποίων χτίστηκε και το Λιστόν σε πιστή αντιγραφή της οδού Ριβολί του Παρισιού.

Στα 1815 με την ίδρυση του Ενωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων η Κέρκυρα παραμένει για 49 χρόνια υπό Αγγλική προστασία. Στα χρόνια αυτά η ανάπτυξη δε σταματάει. Οι Αγγλοι έκτισαν το ναό του Αγίου Γεωργίου και τους στρατώνες στο Παλαιό Φρούριο καθώς και το κτίριο του Προνοητή (που σήμερα δεν σώζεται) Επίσης στην Παλιά πόλη την Επαυλη του Προνοητή.

Ολα αυτά τα χρόνια γίνονται πολλές προσπάθειες από τους Επτανήσιους για ανεξαρτητοποίηση των νησιών και ένωση τους με την υπόλοιπη (απελευθερωμένη από το 1827) Ελλάδα. Τελικά το 1863 υπογράφτηκε στο Λονδίνο συνθήκη των μεγάλων δυνάμεων σύμφωνα με την οποία η Αγγλία παραιτείται από την προστασία των Ιόνιων νήσων.

Στις 21 Μαΐου του 1864 τα Επτάνησα εντάσσονται επισήμως στην Ελλάδα και στο Κάστρο της Κέρκυρας υψώνεται η Ελληνική σημαία.Το τότε ελληνικό κράτος με την μηδαμινή εμπειρία και υποδομή προσπαθεί να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερα από τα Ιόνια νησιά με την πλούσια παράδοση, ιστορία, εμπειρία και πολιτισμό. Η απόφαση όμως να καταργηθεί η Ιόνιος Ακαδημία προκάλεσε ερωτηματικά. Χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο του ιστορικού Μ. Λυκίσσα με τίτλο “Ιστορία Ιονίου Ακαδημίας.

Η Ιόνιος Ακαδημία παρά τις δυσκολίες στην πραγμάτωση των σκοπών της (θάνατος του Γκίλφορντ, εχθρότητα του Μαιτλαντ, δολοφονία του Καποδίστρια, πολεμικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα κ.α.) δεν σταμάτησε επί 40 και πλέον χρόνια την βοήθεια της στην ανάπτυξη του λαού μας και του Ελληνικού κράτους στα πρώτα του χρόνια.

Η κατάργηση της Ακαδημίας απετέλεσε διεθνή πρωτοτυπία στο πεδίο της οπισθοδρόμησης και εθνικής ντροπής. Την ίδια εποχή ενώθηκαν Ιταλικά και Γερμανικά κράτη αλλά κανενός δεν καταργήθηκε το πανεπιστήμιο. Μόνο η Ελλάδα έδειξε ηροστράτειο μανία κατά της Ιονίου Ακαδημίας, αφού φρόντισε πρώτα να προσελκύσει με δόλο τους φοιτητές στην Αθήνα εγγράφοντας τους χωρίς εξετάσεις και διορίζοντας τους κατά προτίμησιν στις δημόσιες θέσεις. Το θεωρούσε φυσικό. Κι έμεινε η Ιόνιος Ακαδημία με 60-70 φοιτητές.

Η ευημερία ενός λαού είναι συνάρτηση της προβλεπτικότητας των ηγετών του. Το Ελληνικό κράτος όμως τότε εμαστίζετο απο πενία, ληστεία, ευνοϊοκρατία και φρόντισε να εξασφαλίσει απο το προοδευτικό Ιόνιο κράτος οικονομικά οφέλη. Ο νόμος που καταργούσε την Ιόνιο Ακαδημία καθώς και τις άλλες σχολές της Επτανήσου, χτυπούσε την αχίλλειο πτέρνα της Εθνικής μας υποστάσεως. Έσβηνε ελληνικά φώτα που τα σεβάστηκαν οι ξένοι και ονομάστηκε περίτεχνε Νόμος “περί διοργανώσεως της εκπαιδεύσεως κατά την Επτάνησο”. Είναι ο νόμος ΡΗ του 1865 (ένα χρόνο μετά την ένωση) που πρέπει να τον ξέρουν και να τον θυμούνται οι νεώτεροι Έλληνες ως Νόμο σκοταδισμού.

Για το λόγου το αληθές ένα από τα άρθρα του νόμου
"Γεώργιος Α’ Βασιλεύς των Ελλήνων. Ψηφισάμενοι ομοφώνως μετά της βουλής απεφασίσαμεν και διατάσσομεν:
Περί οργανώσεως της εκπαιδεύσεως κατά την επτάνησον.
Αρθρον 1 – Καταργούνται α) Το αρχοντείον της Παιδείας εν Επτανήσω. β) η Ιόνιος Ακαδημία. γ) το εν Κερκύρα Ιεροσπουδαστήριον, δ) το εν Κερκύρα Γυμνάσιον, ε) τα Λύκεια Κερκύρας, Παξών, Λευκάδος, Ιθάκης, Κεφαλληνίας, Ζακύνθου και Κυθήρων.

Η προσφορά των Επτανήσων όμως δεν σταματά εδώ. Σύμφωνα με τον Φ.Κ Βώρο (Δρ. Φιλοσοφίας, επίτ. Σύμβουλος Παιδαγ. Ινστιτούτου).

Τούτο είναι βέβαιο:
Α. Η ενσωμάτωση της Επτανήσου με την άλλη Ελλάδα το 1864, αποτέλεσε την πρώτη ικανοποίηση, έστω φαινομενικά, της πολιτικής της Μεγάλης Ιδέας.Β. Οι Επτανήσιοι έφεραν στην Κοινοβουλευτική ζωή της Ελλάδας την εμπειρία τους από αγώνες πολιτικούς, εθνικούς, κοινωνικούς. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πρώτα βήματα του Κοινωνισμού (σοσιαλισμού) στην Ελλάδα συνδέονται με ονόματα Επτανησίων, όπως: του Π. Πανά, του Ρόκου Χοϊδά, του Δρακούλη, του Μαρίνου Αντύπα.Γ. Έφεραν μαζί τους στην ελλαδική κοινωνία μια πνευματική παράδοση, που εκφράζεται με ονόματα όπως ο Σπ. Ζαμπέλιος, ο Πέτρος Βράιλας Αρμένης, ο Παύλος Καλλιγάς και άλλοι.
Δ. Έφεραν επίσης μια λαμπρή και επιβλητική ποιητική κληρονομιά (με κορυφαίο όνομα το Σολωμό) και ώριμο το αίτημα για αναγνώριση της δημοτικής γλώσσας ως μέσου σκέψης και έκφρασης των Νεοελλήνων. Δεν είναι τυχαίο ότι για πρώτη φορά σε ακαδημαϊκή εκδήλωση στον ελλαδικό χώρο έγινε επίσημα δεκτή από πανεπιστημιακές αρχές η επιλογή του Αρ. Βαλαωρίτη, ο οποίος είχε δηλώσει ότι δέχεται να είναι ομιλητής στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου μόνο με γλωσσική έκφραση δημοτική.”

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ''ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ'' Δυτικής Ελλάδας αντιδρά στην αύξηση του Φ.Π.Α στην εστίαση. Ας μη δεχτούμε να γίνει πάλι το ίδιο λάθος.
Η επαναφορά του Φ.Π.Α στο 13% επέφερε 120.000 θέσεις εργασίας ας μην αφήσουμε να δημιουργηθούν νέοι άνεργοι.
Λέμε ΟΧΙ στην αύξηση του Φ.Π.Α σε υλικά αγαθά διαβίωσης πρώτης ανάγκης.
ΟΧΙ στην επιδείνωση της ανθρωπιστικής κρίσης.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Νοσοκομείο Ρίου: Αλλεπάλληλα τα κρούσματα κλοπών οχημάτων – «Ξέφραγο αμπέλι» το πάρκινγκ

Με το φόβο αν θα βρουν ή όχι , όταν επιστρέψουν , τα Ι.Χ αυτοκίνητα και τα δίκυκλα τους, ζουν καθημερινά εργαζόμενοι αλλά και συνοδοί ασθενών στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών στο Ρίο «Παναγία Βοήθεια».

Σύμφωνα με πληροφορίες επιτήδειοι, εκμεταλλευόμενοι την απουσία αυστηρούς φύλαξης στο χώρο στάθμευσης του Νοσηλευτικού Ιδρύματος, δρουν ανενόχλητοι.

Μέσα σε διάστημα λιγότερο των 24 ωρών η αστυνομία δέχθηκε τρεις καταγγελίες για κλοπές ενός αυτοκινήτου και δυο μηχανών από το σημείο.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κωνσταντίνος ΙΑ’ Δραγάσης Παλαιολόγος: λιγότερο γνωστές πτυχές της Ιστορίας

Τρίτη 29 Μαίου 1453, η «Πόλις εάλω». Η Βασιλεύουσα πέφτει στα χέρια των Οθωμανών και ο τελευταίος της αυτοκράτορας, τα ξημερώματα αυτής της Τρίτης, πολεμώντας σαν απλός στρατιώτης σκοτώνεται στην πύλη του Αγίου Ρωμανού.
Θρύλοι, μύθοι και μυστικοί πόθοι συνόδευσαν τον θάνατό του.

Κάποιες φήμες θέλουν τον Μωάμεθ τον Πορθητή να διατάζει να βρουν τί απέγινε ο Κωνσταντίνος.
Λέγεται ότι βρέθηκε το άψυχο σώμα του κάτω από ένα σωρό άλλων πτωμάτων και το κεφάλι του για επιβεβαίωση στάλθηκε στον Μωάμεθ που το αναγνώρισε. Στην συνέχεια, με εντολή τού σουλτάνου, τάφηκε με τις αρμόζουσες βασιλικές τιμές, χωρίς όμως να ανακοινωθεί ο τόπος της ταφής.

Έτσι ή αλλιώς ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος πέθανε και δεν άφησε πίσω του απογόνους ή μήπως όχι;

Οι βυζαντινές πηγές της εποχής του Παλαιολόγου αλλά και μεταγενέστερα κείμενα του 16ου και 17ου αιώνα μας διαβεβαιώνουν ότι, είχε παντρευτεί δύο φορές, έμεινε χήρος λόγω του πρόωρου θανάτου και των δύο συζύγων του και μέχρι εκεί.

Κάποια όμως λατινικά κείμενα συγχρόνων του συνεχίζουν κάπως διαφορετικά την επίσημη ιστορία:
ο Παλαιολόγος έπειτα τον θάνατο των δύο πρώτων του συζύγων έζησε έναν παράφορο έρωτα με Ελληνίδα ευγενή, χωρίς να διευκρινίζεται αν έλαβε την έγγαμη μορφή, ενώ -σύμφωνα με κάποια πηγή της εποχής- ο καρπός της τελευταίας παράφορης (και συζυγικής;) σχέσης του ήταν ένας επιζών άρρεν διάδοχος.

Να πάρουμε τα πράγματα με την σειρά όμως.
Όντως ο Κωνσταντίνος παντρεύτηκε για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1428, σε ηλικία 23 ετών, τη Μαγδαληνή, ανιψιά του Λεονάρδου Β΄ Τόκκου, Λατίνου ηγεμόνα της Δυτικής Ελλάδας.
Η τελετή του γάμου έγινε μέσα στο στρατόπεδο, στους μύλους έξω από την Πάτρα, την οποία επρόκειτο να πολιορκήσουν τα στρατεύματα των Παλαιολόγων.

Ήταν μάλλον μία τυπική πολιτική απόφαση -κουμπαριά της εποχής- ενώ είναι πιθανόν ο μετέπειτα τελευταίος Ανατολικορωμαίος Αυτοκράτορας να μην είχε συναντήσει ποτέ την νύφη*.
(*ΒΜΡ:Οι μαρτυρίες λένε πως ο εν λόγω αρραβώνας έγινε χωρίς την παρουσία της νύφης.)

Ως προίκα πάντως έλαβε την πόλη Γλαρέντζα της Πελοποννήσου (σημερινή Κυλλήνη).
Η σύζυγός του, κατά τα προβλεπόμενα, βαπτίστηκε Ορθόδοξη και ονομάστηκε Θεοδώρα, αλλά πολύ σύντομα το 1429 πέθανε έγκυος στην Αχαΐα.
Έτσι μένει πρώτη φορά χήρος.

Δώδεκα χρόνια αργότερα το 1441 και υπό την ασφυκτική πίεση των οικείων του ιδιαίτερα της βασιλομήτορος Ελένης και καθώς ο αυτοκράτορας Ιωάννης, ο αδελφός του, δεν είχε αποκτήσει διάδοχο, έκανε δεύτερο γάμο.
Αυτή τη φορά παντρεύτηκε την Αικατερίνη, κόρη του Δορίνου Γατελούζου, επίσης λατινικής προελεύσεως, ο οποίος ηγεμόνευε στη Λέσβο, όπου έγινε ο γάμος.

Ο Κωνσταντίνος ήταν τότε δεσπότης της Πελοποννήσου.

Ο αδελφός του Δημήτριος όμως, ο οποίος διεκδικούσε τον θρόνο της Βασιλεύουσας, ήρθε σε συνεννόηση με τους Τούρκους και την απέκλεισε.
Τότε ο Κωνσταντίνος έσπευσε να βοηθήσει τον Ιωάννη.
Κατά το ταξίδι από την Πελοπόννησο στην Πόλη πήρε μαζί του και την έγκυο γυναίκα του.
Καθώς βρισκόταν λόγω θαλασσοταραχής στη Λήμνο, η Αικατερίνη, έγκυος ούσα, από τις κακουχίες του ταξιδιού ίσως, απέβαλε και πέθανε από τις επιπλοκές της αποβολής.

Μετά την απώλεια και της δεύτερης συζύγου, ο μετέπειτα ιστοριογράφος, βασιλικός ακόλουθος και προσωπικός του φίλος Φραντζής άρχισε πάλι τις προσπάθειες για την εξεύρεση καινούργιας νύφης για τον κύριο του.
Όμως δεν έβρισκε την κατάλληλη.

Τον Γενάρη του 1449 μετά τον θάνατο τού Ιωάννη Η΄, ο Κωνσταντίνος στέφθηκε αυτοκράτορας στον Μυστρά και πήγε στην Κωνσταντινούπολη με πολλές ελπίδες και μεγάλη αγωνία για το μέλλον της αυτοκρατορίας.

Από την άλλοτε Βασιλεύουσα του μισού εκατομμυρίου πληθυσμού είχαν μείνει καμιά πενηνταριά χιλιάδες φτωχός κόσμος που ουσιαστικά δεν είχε που αλλού να πάει.
Η Πόλη ήταν στραγγαλισμένη στρατιωτικά από τους Τούρκους και εμπορικά από Γενοβέζους και Βενετσιάνους.

Μετά την στέψη η ανάγκη παντρειάς του Κωνσταντίνου ήταν επιτακτική.
Μέσω του γάμου χρειαζόταν οπωσδήποτε μια σύζυγος που έπρεπε να είναι νέα, να διαθέτει αξιόλογη προίκα και η οικογένειά της να έχει τις κατάλληλες διεθνείς διασυνδέσεις.

Μετά πολλά, ο προξενητής και ακούραστος Φραντζής, αφού απέκλεισε τις πριγκίπισσες της Δύσης, για ανθενωτικούς λόγους, άρχισε διαπραγματεύσεις με γειτονικές βασιλικές οικογένειες που είχαν κόρη της παντρειάς. Πήρε λοιπόν σβάρνα το επιτελείο του και αλώνισε την Ανατολή.
Για να εντυπωσιάζει τους εστεμμένους ηγέτες είχε μαζί του μια μεγαλοπρεπή ακολουθία από άρχοντες, στρατιώτες, μοναχούς, γιατρούς, μουσικούς, αοιδούς.
Πίστευε πως τα πολύτιμα δώρα που μετέφερε θα έκαναν ευκολότερο το έργο του.

Το 1450 κατέληξε σε δυο λύσεις-νύφες, την κόρη του βασιλέως της Ιβηρίας (σημερινής Γεωργίας) και στην θυγατέρα του -έτσι και αλλιώς- βυζαντινού αυτοκράτορα της Τραπεζούντας. Αμφότερες είχαν μεγάλη προίκα.

Στην Τραπεζούντα, όπως αναμενόταν, του έγινε λαμπρή υποδοχή στο τοπικό παλάτι, που λίγο πολύ έμοιαζε με το αντίστοιχο των αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, αλλά αρνήθηκαν το προξενιό.

Στην Ιβηρία, μόλις μαθεύτηκε ότι έφθασε η βυζαντινή αποστολή, οι κάτοικοι έσπευσαν να δουν από κοντά εκείνους τους περίεργους ανθρώπους από την Κωνσταντινούπολη και ν’ ακούσουν τη μουσική τους.
Ωστόσο, ο βασιλιάς Γεώργιος Η΄ ανακοίνωσε στον Φραντζή πως δεν έχει αντίρρηση για τον γάμο, αλλά εκεί συνηθιζόταν να δίνουν προίκα στη γυναίκα τους οι σύζυγοι και όχι το αντίστροφο.

Εκεί, όμως, που όλα φαίνονταν τελειωμένα, το 1451, πέθανε ο σουλτάνος Μουράτ Β’.
Αυτό ανέτρεψε όλα τα μέχρι εκείνη τη στιγμή σχέδια του αυτοκρατορικού συμβούλου.
Η Μάρα, σύζυγος του Μουράτ, κόρη του ηγεμόνα της Σερβίας Γεώργιου Μπράνκοβιτς, ανιψιά του αυτοκράτορα της Τραπεζούντας και ιδιαίτερη συμπάθεια του διαδόχου του Μουράτ, του Μωάμεθ του Β’, είχε σταλεί πίσω στον πατέρα της, φορτωμένη με δώρα και τιμές.

Τότε, μια φαεινή ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό του αυτοκρατορικού συμβούλου.
Να μια νύφη που η παρουσία της θα έσωζε την ίδια την ύπαρξη της αυτοκρατορίας.
Ο πεπειραμένος Φραντζής σκέφτηκε πως για να βρει σύμμαχο ώστε το Βυζάντιο να αντιμετωπίσει την τουρκική απειλή, που αντιπροσώπευε ο Μωάμεθ Β’, έπρεπε να παντρέψει τον Κωνσταντίνο με τη Μάρα […].
Με αυτόν τον τρόπο ο αδελφός της θα μπορούσε να πειστεί να βοηθήσει τους Βυζαντινούς.
Εκτός αυτού η ίδια η Μάρα ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στους Τούρκους και ασκούσε μεγάλη επιρροή στον θετό της γιό, Μωάμεθ (τον μετέπειτα Πορθητή) .

Το προξενιό ξεκίνησε πάραυτα.
Οι συγγενείς της χήρας, με τους οποίους γνωρίζονταν (η μητέρα του Κωνσταντίνου ανήκε στην αριστοκρατική Σερβική οικογένεια των Δραγασέων ), έδωσαν τη συγκατάθεση τους.
Τον γάμο ενέκρινε και η ιεραρχία της Εκκλησίας.
Όμως,η Μάρα είχε αποφασίσει να μην ξαναπαντρευτεί, επειδή είχε κάνει ένα τάμα:
αν απελευθερωνόταν από τα χέρια των μουσουλμάνων, θα αφιερωνόταν στον θεό που της χάρισε την ελευθερία της. Προτιμούσε λοιπόν να κλειστεί σε μοναστήρι και να περάσει εκεί την υπόλοιπη ζωή της.*
*(ΒΜΡ: Σύμφωνα με το Γεώργιο Φραντζή, μετά το θάνατο του συζύγου της, το 1451, η Μάρα προσπάθησε να πείσει τον τελευταίο Βυζαντινό αυτοκράτορα, Κωνσταντίνο ΙΑ’ Παλαιολόγο να τή νυμφευθεί, χωρίς, όμως, να επιτύχει το στόχο της.)

Ο Κωνσταντίνος, αποφάσισε, τελικά, να επιλέξει την πριγκίπισσα της Ιβηρίας (σημερινής Γεωργίας), της οποίας το όνομα παραμένει άγνωστο.
Ο ηγεμόνας της Ιβηρίας θα έδινε στην κόρη του ως προίκα πολύτιμα σκεύη, χρυσό και ασήμι, πολύτιμους λίθους και μαργαριτάρια, καθώς οι αρχικές τσιγκουνιές είχαν παραχωρήσει την θέση τους στον πόθο για διασύνδεση με την υπερχιλιετή Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ακόμη και στην τότε οικτρή και οριακή της κατάσταση.

Τον Σεπτέμβριο του 1451 ο Κωνσταντίνος υπέγραψε χρυσόβουλο βάζοντας τρεις σταυρούς με κόκκινο μελάνι ως απόδειξη του λόγου του και επικύρωση της υπόσχεσης του γάμου.
Το έστειλε με τον πρέσβη της Ιβηρίας στον βασιλιά Γεώργιο με τα εξής λόγια:
«Συν Θεώ τω ερχομένω έαρι ελεύσεται μετά τριήρεων παραλαβείν την εμήν σύνευνον την νεόνυμφον».

Πάνω όμως που ξεκινούσε και πάλι να παραλάβει την νύφη ο Φραντζής, την άνοιξη του 1452, εκδηλώθηκε η εχθρική πράξη του Μωάμεθ στην ασιατική πλευρά του Βοσπόρου.
Με την ανέγερση στον Βόσπορο τού υψηλού φρουρίου Ρούμελι Χισάρ, η Πόλη κινδύνευε άμεσα και έτσι κάθε μέριμνα για γάμους, έπρεπε να παραχωρήσει τη θέση της σε πράξεις που συνδέονταν με την άμυνα της Πόλης.
Ύστερα από αυτό, ο γάμος ματαιώθηκε και η νύφη δεν έφτασε ποτέ στην Κωνσταντινούπολη, τα πράγματα έπαιρναν άσχημη τροπή και ο Κωνσταντίνος εξακολούθησε να ζει χωρίς επίσημη σύζυγο.

Αυτά συνέβησαν πριν την Άλωση και τα περισσότερα το ξέρουμε κυρίως από τον Φραντζή.
Ωστόσο, μετά την Άλωση της Πόλης γεννήθηκαν θρύλοι και λαϊκά τραγούδια που μιλάνε «για μία γυναίκα του αυτοκράτορα που τάχα σκοτώθηκε από τους Οθωμανούς μαζί με τα παιδιά της».

Ο καρδινάλιος Ισίδωρος, ο άνθρωπος του Πάπα στην Κωνσταντινούπολη, που ήταν παρών σε όλη τη διάρκεια της πολιορκίας και κατάφερε να γλιτώσει, αλλάζοντας ρούχα και καταφεύγοντας σε Βενετσιάνικο πλοίο, στον θρήνο του για την Άλωση γράφει ότι ο Κωνσταντίνος είχε σύζυγο και θυγατέρες, οι οποίες βιάσθηκαν από τον Μωάμεθ και τους στρατιώτες του και μετά κομματιάστηκαν.
Κανείς όμως δεν πήρε στα σοβαρά αυτά τα λόγια αφού δεν επιβεβαιώθηκαν.

Ίσως όμως η πλέον αιρετική πηγή είναι η κάτωθι:
Ο επίσκοπος της Σιέννας, Αινείας Σίλβιος Πικκολόμινι, ο μετέπειτα πάπας Πίος Β΄, έγραψε σ’ ένα υπόμνημα του πως «ο Κωνσταντίνος είχε γιο, ο οποίος μετά την Άλωση διασώθηκε στο Πέραν, όπου τον πολιόρκησαν οι Τούρκοι».

Άρα είναι δυνατόν να υπήρξε απόγονός του Παλαιολόγου, χωρίς να γνωρίζουμε την τύχη του;
Ήταν πιθανόν αυτός να φυγαδεύθηκε;
Αν ήταν νεκρός, ο Πίος ο Β΄ θα το ανέφερε ρητά.
Η αποσιώπηση της τύχης του, δίνει μια άλλη διάσταση της συνέχειας του αυτοκρατορικού αίματος του τελευταίου αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εν μέσω Οθωμανικής κατοχής.

Το 1855 εκδόθηκε στην Πετρούπολη της Ρωσίας η «διήγηση του Ανώνυμου Μοσχοβίτη», που φέρεται να ήταν παρών στην πτώση της Πόλης και έγραψε ότι η αυτοκράτειρα με τον Κωνσταντίνο, τον Πατριάρχη, τους Επισκόπους και τον κλήρο πήγαιναν κάθε μέρα στην Αγία Σοφία και απηύθυναν δεήσεις για την διάσωση της Πόλεως.
Μάλιστα, ο πατριάρχης την 25η Μαΐου συμβούλεψε τον αυτοκράτορα να εγκαταλείψει την πόλη μαζί με την αυτοκράτειρα.

Βέβαια, είναι σίγουρο ότι την στιγμή της Αλώσεως δεν υπήρχε πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη, αφού ο Αθανάσιος Β΄ είχε παραιτηθεί ήδη από το 1450.
Στην ίδια διήγηση, όμως, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα παράγραφος:
την ημέρα της Άλωσης ο Κωνσταντίνος κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων μαζί με τη σύζυγο του.
Στη συνέχεια ο Λουκάς Νοταράς παρέλαβε την αυτοκράτειρα μαζί με άλλες γυναίκες της αριστοκρατίας και την έστειλε στα πλοία του Ιωάννη Ιουστινιάνη, που τη μετέφεραν στα νησιά του Αιγαίου και στην Πελοπόννησο. Μάλιστα, η διάσωσή της αναγγέλθηκε αργότερα στον σουλτάνο, όταν ζήτησε να μάθει τι απέγινε ο Κωνσταντίνος.
Σίγουρα κάτι πρέπει να υπήρξε που έδωσε τον «καπνό», αλλά το μέγεθος της «φωτιάς» το αγνοούμε.

Στηριγμένοι στους θρύλους και στα σχετικά τραγούδια, ορισμένοι μελετητές δεν αρκούνται στη μαρτυρία του Φραντζή, ο οποίος είναι μεν έγκυρος χρονικογράφος, αλλά η φιλία του με τον Κωνσταντίνο δεν του επέτρεπε τη δημοσίευση σχολίων, περιστατικών ή γεγονότων που πιθανότατα να έθιγαν την προσωπικότητά του ή να δημιουργούσαν αρνητικές εντυπώσεις για τον ίδιο ή ακόμη και θετικές για κάποιους εχθρούς του (π.χ. τον μεγάλο δούκα Λουκά Νοταρά, φαίνεται πασιφανέστατα στο «Χρονικό» ότι δεν τον χώνευε με τίποτα).
Ερευνώντας αρχεία και βιβλιοθήκες ανακάλυψαν πως ο Κωνσταντίνος όχι μόνο δεν ήταν άγαμος μετά τον θάνατο της συζύγου του, αλλά ήταν μνηστευμένος.
Εκλεκτή της καρδιάς του ήταν η Άννα Νοταρά, κόρη του Λουκά Νοταρά, ο οποίος μετά την Άλωση θανατώθηκε από τον Μωάμεθ τον Πορθητή.
Τα στοιχεία που υπάρχουν για το ζήτημα αυτό δεν είναι καθόλου αμελητέα χωρίς να αποτελούν σαφείς αποδείξεις.

Λίγο καιρό μετά την Άλωση εμφανίζεται στην Βενετία η Άννα Νοταρά.
Πλήθος προσφύγων της Βυζαντινής αυτοκρατορίας συρρέουν γύρω της.
Φαίνεται να έχει μαζί της σοβαρή περιουσία.
Με ένα γύρισμα της τύχης πληρώνει λύτρα για την απελευθέρωση του «εχθρού» Φραντζή, προσπαθεί να ιδρύσει μια ελληνική πόλη έξω από την Σιέννα και να οργανώσει μια νέα βυζαντινή κοινωνία που θα «ανάσταινε» το νέο ελληνισμό, αυτόν που δεν μπόρεσε να στήσει ο άτυχος αρραβωνιαστικός της και αυτοκράτορας.

Η Άννα Νοταρά είχε σχέδια μεγαλεπήβολα.
Μάζεψε γύρω της όλους τους ξενιτεμένους, μαζί της είχαν έλθει στη Βενετία και χιλιάδες στρατιώτες από το ηττημένο Βυζάντιο, ζητώντας καταφύγιο στη Δύση, την πίστευαν, τη λάτρευαν, την έβλεπαν σαν αυτοκράτειρα.
Προσπαθεί να φτιάξει Ορθόδοξη εκκλησία, της το αρνούνται (λίγα χρόνια μετά τον θάνατό της κτίζεται τελικά με χρήματα που κληροδότησε).
Ιδρύει λίγα χρόνια μετά τον Γουτεμβέργιο, Ελληνικό τυπογραφείο.
Τυπώνει το πρώτο ελληνικό λεξικό: το «Ετυμολογικόν Μέγα κατά αλφάβητο τον πάνυ ωφέλιμο».

Πώς μπορεί να συνέβαιναν όλα αυτά σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία εάν δεν υπήρχε ένα ιστορικό υπόβαθρο;
Ιταλοί ερευνητές ανακάλυψαν ποικίλες καταγραφές στα αρχεία της Βενετίας, όπου κατέφυγε η Άννα, ώστε τη χαρακτήριζαν χήρα του τελευταίου Βυζαντινού αυτοκράτορα, έστω κι αν δεν υπήρχαν σαφείς αποδείξεις περί τούτου.

Η Άννα πέθανε υπέργηρη και ανύμφευτη (αν δεν είχε παντρευτεί τον Παλαιολόγο) στην Βενετία το 1507.
Στα λατινικά έγγραφα της εποχής μνημονεύεται ως sponsa imperialis, λατινιστί μνηστή του αυτοκράτορα.

[…] για τις πιθανές θανατωμένες κόρες του μαρμαρωμένου βασιλιά ή τον πιθανό επιζήσαντα διάδοχο ουδείς τόλμησε ποτέ να αμφισβητήσει, αντικρούσει ή επιβεβαιώσει φυσικά τις μαρτυρίες (ή θεωρίες) των Ιταλών επισκόπων.
Ιδίως στην περίπτωση που όντως διασώθηκε ένα μικρό αγόρι γόνος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, είναι φυσικό ο φόβος της άμεσης δολοφονίας του από Τούρκους να σίγησε πολλά «ευσεβή» στόματα.
[…]  ίσως ο μύθος του μαρμαρωμένου βασιλιά να ήταν μία κρυπτογραφική ιστορία και πρόσχαρη είδηση της εν ζωή συνέχειας της τελευταίας γενεάς μεγάλων αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, μίας γενεάς ζωντανή απειλή – όλεθρος για τους Οθωμανούς κατακτητές και τους εξισλαμισμένους ακολούθους τους.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Δυτ. Ελλάδα: Καταργούνται αστυνομικά τμήματα

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΛ.ΑΣ.

Σε Γαυρολίμνη, Πάλαιρο και Μύτικα

Με απόφαση του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας Δημήτριου Τσακνάκη καταργούνται 11 αστυνομικά τμήματα στην Περιφέρεια της χώρας, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης της ΕΛ.ΑΣ. που έχει εξαγγείλει ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την απόφαση του Αρχηγείου της ΕΛΑΣ καταργούνται οι κατωτέρω υπηρεσίες της ελληνικής Αστυνομίας:

Ο Αστυνομικός Σταθμός Ροβιλίστου της Διεύθυνσης Αστυνομίας Ιωαννίνων.

Οι Αστυνομικοί Σταθμοί Πορταριάς, Αγριάς, Πτελεού, Αργαλαστής και Τσαγκαράδας της Διεύθυνσης Αστυνομίας Μαγνησίας.

Ο Αστυνομικός Σταθμός Γαυρολίμνης της Διεύθυνσης Αστυνομίας Αιτωλίας.

Οι Αστυνομικοί Σταθμοί Παλαίρου και Μύτικα, της Διεύθυνσης Αστυνομίας Ακαρνανίας.

Ο Αστυνομικός Σταθμός Μαλεσίνας της Διεύθυνσης Αστυνομίας Φθιώτιδας.

Ο Αστυνομικός Σταθμός Γρανίτσας της Διεύθυνσης Αστυνομίας Ευρυτανίας.

Οι Αστυνομικοί Σταθμοί Ερυθρών και Δόμβραινας της Διεύθυνσης Αστυνομίας Βοιωτίας.

Οι Αστυνομικοί Σταθμοί Μαρμαρίου, Αμαρύνθου και Πολιτικών, της Διεύθυνσης Αστυνομίας Ευβοίας.

Ο Αστυνομικός Σταθμός Βυτίνας της Διεύθυνσης Αστυνομίας Αρκαδίας.

Ο Αστυνομικός Σταθμός Ερμιόνης της Διεύθυνσης Αστυνομίας Αργολίδας.


Ο Αστυνομικός Σταθμός Ξηροκαμπίου της Διεύθυνσης Αστυνομίας Λακωνίας.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αχαΐα: Xωρίς γιατρούς κι εργαζομένους αύριο τα νοσοκομεία - "Στενάζουν" ασθενείς και προσωπικό

Χωρίς γιατρούς κι εργαζομένους σε άλλου κλάδους θα μείνουν αύριο τα νοσοκομεία και στην Αχαΐα. Η κατάσταση στη δημόσια υγεία, όπως επισημαίνουν έχει φτάσει στο απροχώρητο, με ελλείψεις προσωπικού, υλικών και απλήρωτα δεδουλευμένα. Η ΕΙΝΑ συμμετέχει στην Πανυγειονομική Απεργία που έχουν προκηρύξει η ΟΕΝΓΕ και η ΠΟΕΔΗΝ την Τετάρτη 20 Μαΐου. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της:

"Σε μια περίοδο που παρατείνεται η υποχρηματοδότηση και οι μνημονιακές δυσλειτουργίες της προηγούμενης κατάστασης, οι υγειονομικοί και οι γιατροί απαιτούν να παρθούν ΑΜΕΣΑ μέτρα για τη στήριξη των δομών και των εργαζομένων και γιατρών σε αυτές.

Προέχουν οι ανάγκες του λαού και του Εθνικού Συστήματος Υγείας και όχι η αποπληρωμή των δανειστών.

Την κατάργηση του 5ευρου, το "άνοιγμα" των νοσοκομείων στους ανασφάλιστους συμπολίτες μας πρέπει να ακολουθήσει ΤΩΡΑ η πρόσληψη προσωπικού εκεί που χρειάζεται για να μην κινδυνέψουν οι δομές.

Η χρηματοδότηση του συστήματος ΔΕΝ μπορεί να περιμένει.

Να πληρωθούν οι οφειλές στους εργαζόμενους και στους γιατρούς, να διορθωθούν οι αστοχίες των προηγούμενων διοικήσεων".

Και στα νοσοκομεία της Αχαΐας η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Πρόσφατα δεν υπήρχε δυνατότητα να δοθεί κρέας στους ασθενείς του νοσοκομείου του Αγίου Ανδρέα, όπως ανέφερε o Πρόεδρος των Εργαζομένων Κώστας Πετρόπουλος.

Επίσης, οι νοσηλευτές δεν επαρκούν και η αναλογία τους ως προς τους ασθενείς είναι συντριπτικά μικρή.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

19η ΜΑΪΟΥ, ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Εκ Προοιμίου

Σε ότι αφορά σε Θέματα Ιστορίας και δη αυτά που σχετίζονται με τα δεινά που υπέστη ο λαός μας καθ΄ όλη την πορεία του, από τον τουρκικό εθνικισμό, είναι γνωστά αδρομερώς, στους περισσότερους και εκτενέστερα σε κάποιους άλλους.

Η περιοριστική γνώση που αφορά στο - κατά κοινή ομολογία - σημαντικότατο και τραγικότατο γεγονός της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από το κεμαλικό εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα, οφείλεται σε ποικίλους λόγους. Θα μπορούσαμε να καταγράψουμε τη γενικότερη αλλοτριωτική συμπεριφορά της σύγχρονης πραγματικότητας που δεν «επιτρέπει» τη μελέτη και τη γνώση του παρελθόντος. Θα μπορούσαμε επίσης να αποδώσουμε το γεγονός στη δυσπραγία της δεύτερης γενιάς προσφύγων, η οποία - στη συντριπτική της πλειοψηφία - στον απόηχο του πολέμου πάλευε για την επιβίωση στις φάμπρικες της αλλοδαπής· συνεπώς εκ των πραγμάτων αδυνατούσε να δώσει την προσοχή και να προχωρήσει στη μελέτη και την επακόλουθη αναμενόμενη διεκδίκηση, την οποία απαιτούσε η σοβαρότητα των γεγονότων του πρόσφατου παρελθόντος. Αυτό όμως που σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε, είναι η συστηματικά επαναλαμβανόμενη αποσιώπηση των τραγικών γεγονότων και η επιδίωξη εξωραϊσμού του τουρκικού εθνικισμού, που με ανείπωτο μένος προχώρησε, βάσει οργανωμένου σχεδίου, στην εξόντωση των αλλόθρησκων πληθυσμών που διαβιούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Είναι απορίας άξιο το γεγονός ότι η Ελληνική πολιτική ηγεσία, ξεκινώντας από την Ελλάδα του μεσοπολέμου και φτάνοντας μέχρι και τις μέρες μας, επέλεξε την πολιτική της αδύναμης μνήμης. Αν εξαιρέσουμε το σωτήριο έτος 1994, κατά το οποίο η ελληνική βουλή προχώρησε στην ψήφιση του νόμου, βάσει του οποίου ορίστηκε η 19η Μαϊου «Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου», καθ' όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα το μέγα αυτό κεφάλαιο της ελληνικής Ιστορίας πήρε το δρόμο της σιωπής. Ακόμα και σήμερα μετά από σχεδόν έναν αιώνα, η βαρβαρότητα του τουρκικού εθνικισμού και οι συνέπειες της στους ελληνικούς πληθυσμούς της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, αποτελούν θέματα ταμπού· δε θίγονται, δε συζητιούνται και πολύ περισσότερο δε διδάσκονται. Στα σχολικά μας εγχειρίδια - κατά κανόνα - καταγράφονται στοιχειωδώς και σχεδόν ανώδυνα κάποια στοιχεία που αφορούν απλώς στο αποκορύφωμα της τουρκικής Γενοκτονίας του Έθνους μας, την καταστροφή της Σμύρνης το 1922.

Καθώς λοιπόν η επίσημη Πολιτεία επέλεξε τη σιωπή δε μένει παρά εμείς που αποτελούμε την τρίτη και τέταρτη γενιά προσφύγων, να δώσουμε τον αγώνα μας, για το αυτονόητο, ξεκινώντας από την προσπάθεια ανακάλυψης και αποκάλυψης της ιστορικής αλήθειας, που τόσο συνετά επιδιώκεται να περάσει στο χρονοντούλαπο.

Γεγονότα & Μαρτυρίες

Τα γεγονότα ωστόσο από μόνα τους μαρτυρούν την αλήθεια. Πρόκειται για ένα σταθερό πρόγραμμα εξόντωσης της χριστιανοσύνης, που βασίζεται σε οργανωμένο σχέδιο και προβλέπει την εξολόθρευση του αρχαίου - ελληνικού - χριστιανικού πολιτισμού που σημείωνε θαυμαστή πνευματική και οικονομική άνθιση. Το σχέδιο εξόντωσης, το οποίο μορφοποιείται μετά την επανάσταση των Νεότουρκων (1908), εντείνεται από το 1911 και φτάνει σε έξαρση μέχρι τη συνθήκη του Μούδρου το 1918 και επανεμφανίζεται και πάλι μετά τα συνέδρια του Ερζερούμ και της Σεβάστειας το 1919, παίρνοντας μέχρι το 1922 την έκταση της Γενοκτονίας. Είναι σαφές το γεγονός ότι η ανείπωτη θηριωδία που έλαβε χώρα από το 1916 έως και το 1924 στην ευρύτερη περιοχή του Πόντου συνιστά ξεκάθαρα γενοκτονία των ελληνικών πληθυσμών καθώς στην εν λόγω περιοχή δεν έγινε ποτέ πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αν και κατά την περίοδο αυτή και ενώ ήταν σε εξέλιξη ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, βρίσκοντας Έλληνες και Τούρκους σε αντίπαλα στρατόπεδα, ωστόσο ελληνικά στρατεύματα δεν εμφανίστηκαν ποτέ στην περιοχή του Πόντου. Συνεπώς οι ισχυρισμοί που κατά καιρούς προβάλλονται - ότι δηλαδή οι σφαγές επιτελέστηκαν στο πλαίσιο του πολέμου - επιδιώκοντας τη διαστρέβλωση της αλήθειας, κρίνονται απλώς ανυπόστατοι.

Η συστηματική επιδιωκόμενη εξόντωση των Ελλήνων εντάθηκε ωστόσο κατά τη διάρκεια του μεγάλου πολέμου· από το 1914 - 1918 η κυβέρνηση των Νεότουρκων υπό την ηγεσία της αιμοσταγούς τριανδρίας των Εμβέρ πασά, Ταλαάτ μπέη και Ντζεμάλ πασά, υπό την καθοδήγηση γερμανών στρατηγών, μ΄ επικεφαλής τον Λίμαν φον Σάντερς, συνέλαβε, σχεδίασε και εξετέλεσε συστηματική γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων της Ανατολής ξεκινώντας από τις μαζικές εκτοπίσεις.

Σύμφωνα με τις εκθέσεις του Γερμανού πρεσβευτή στην Kωνσταντινούπολη Mέττερνιχ, οι Nεότουρκοι προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν τις εκτοπίσεις των Eλλήνων που ζούσαν στα παράλια της Mαύρης Θάλασσας με την πρόφαση ότι οι Pώσοι είχαν εξοπλίσει τον ελληνικό πληθυσμό και φοβούνταν για το λόγο αυτόν μια ελληνική εξέγερση . H επιχειρηματολογία όμως αυτή ήταν αστήριχτη, αφού ο πληθυσμός που, κατά κύριο μέρος, εκτοπίστηκε ήταν γυναίκες, παιδιά και γέροι . Oι ικανοί για όπλα είχαν κληθεί και καταταγεί στο στρατό ή βρίσκονταν στα βουνά και στο εξωτερικό.

Oρισμένοι Γερμανοί που δε συμφωνούσαν με την πολιτική της εθνοκάθαρσης, προσπάθησαν με αλλεπάλληλες εκθέσεις, που έστελναν στο υπουργείο Eξωτερικών, να διαχωρίσουν τη θέση και τις ευθύνες τους από τα γενοκτονικά μέτρα των Nεοτούρκων, ιδιαίτερα μετά την παγκόσμια κατακραυγή του αρμενικού ολοκαυτώματος. Συγκεκριμένα, στις 16 Iουλίου 1916 ο Γερμανός πρόξενος της Aμισού Kuckhoff έγραφε στο υπουργείο Eσωτερικών, στο Bερολίνο: «Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού της Σινώπης και της παραλιακής περιοχής της επαρχίας Kαστανομής έχει εξοριστεί. Eξορία και εξολόθρευση είναι στα τουρκικά η ίδια έννοια, γιατί όποιος δε δολοφονείται, πεθαίνει τις περισσότερες φορές από τις αρρώστιες και την πείνα». 

Οι Τούρκοι, λαός βάρβαρος και ανεπίδεκτος πολιτισμού, απέδειξαν τη φυλετική τους κατωτερότητα απέναντι στο ζωντανό δυναμικό και αγωνιστικό στοιχείο του Ελληνισμού, προσπαθώντας να καταστρέψουν οτιδήποτε είχε σχέση μ' αυτό.

Τα θύματα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου ξεπερνούν τις 350.000 και σ΄ όλη τη Μικρά Ασία και τη Θράκη φτάνουν το 1.500.000.

Το χρονικό της θηριωδίας

Με την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914), στην Τουρκία κηρύσσεται γενική επιστράτευση μουσουλμάνων και αλλόθρησκων. Οι Πόντιοι αρνούνται να καταταχτούν στον τουρκικό στρατό, λιποτακτούν και βγαίνουν στα βουνά.

Στο ρωσοτουρκικό πόλεμο αφοπλίζονται και στέλνονται στα περιβόητα τάγματα εργασίας (αμελέτ ταμπουρού) που όμως δεν είναι τίποτε άλλο παρά τάγματα εξόντωσης. Για να αποφύγουν το θάνατο οι Πόντιοι αγωνιστές άρχισαν να λιποτακτούν και να συσπειρώνονται στα πρώτα αντάρτικα σώματα. Οι Τούρκοι απαντούν με τα σκληρότερα και τα πλέον απάνθρωπα μέσα, ιδιαίτερα ενάντια στους συγγενείς των ανταρτών. Σχηματίζουν καταδιωκτικά τάγματα Τσετών και Οσμανλήδων που λεηλατούν πυρπολούν και σφαγιάζουν σε δεκάδες χωριά αμάχων. Δημεύσεις περιουσιών, δολοφονίες, βιασμοί, εξορίες και εκτοπισμοί συμβαίνουν πλέον σε καθημερινή κλίμακα.

Το Δεκέμβριο του 1916 εκπονείται σχέδιο εξόντωσης του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού του Πόντου που εφαρμόστηκε κλιμακωτά. Το σχέδιο προέβλεπε άμεση εξόντωση των ανδρών των πόλεων από 16 - 60 και εξορία του υπόλοιπου πληθυσμού στα ενδότερα της Ανατολής με πρόγραμμα σφαγής. Το πρόγραμμα ξεκίνησε 15 ημέρες αργότερα και εφαρμόστηκε κυρίως στις περιοχές της Σαμψούντας και της Πάφρας. Η περιοχή της Τραπεζούντας είχε γλιτώσει αρχικά από την τουρκική βαναυσότητα γιατί βρισκόταν στην κατοχή της Ρωσίας.

Όταν όμως οι Ρώσοι εγκατέλειψαν την πόλη το Φλεβάρη του 1918, τότε η εκδικητική μανία των Τούρκων ξέσπασε και στον ελληνισμό του Καυκάσου. Οι σοβιετικοί υπήρξαν βασικοί σύμμαχοι του κεμαλικού εθνικισμού. Πιθανότατα οι μπολσεβίκοι να αντάλλαξαν με τον τρόπο αυτό την υποστήριξη του παντουρκιστικού κινήματος που δρούσε στη Ρωσία στην Οκτωβριανή Επανάσταση.

Νέοι διωγμοί εκτοπίσεις και εξορίες. Τις πενήντα χιλιάδες φτάνουν οι εκτοπισμένοι Έλληνες των περιοχών Τριπόλεως, Κερασούντος, Κοτυώρων και Αμισού, οι περισσότεροι από τους οποίους πέθαναν από τις κακουχίες στο σκληρό δρόμο της εξορίας. Όσοι απ΄ αυτούς επέζησαν, γύρισαν ξανά στις εστίες τους μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου ( Οκτώβριος '18) για να κυνηγηθούν και πάλι από την αρχή από το καθεστώς του Κεμάλ.

Στις 19 Μαίου του 1919 ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα. Ξεκινά η δεύτερη φάση της γενοκτονίας με αρχηγό τον αιμοσταγή Τοπάλ Οσμάν.

Oσμάν αγάς παρουσίασε μια λεπτομερή αναφορά για τις δραστηριότητες των Pωμιών και των Aρμένιων στην Kερασούντα και τα περίχωρά της. O Mουσταφά Kεμάλ του είπε εν περιλήψει:

«Bλέπω ότι ήσουν φιλόπατρις από τα νεανικά σου χρόνια. Aκολουθείς ακόμη και τώρα τα ιδανικά που έθεσες από τότε. Πρέπει να παλέψουμε μέχρι να απελευθερωθεί η χώρα και να μη μείνει ούτε ένας εσωτερικός ή εξωτερικός εχθρός. Θα υπερασπιστείς τα χωριά και τις πόλεις της Mαύρης Θάλασσας. H συμμορία σου από μια ανοργάνωτη και ανεκπαίδευτη δύναμη θα γίνει ένα τάγμα. Διοικητής του τάγματος αυτού θα είσαι εσύ. Θα σου δώσουμε νέους και θρασείς αξιωματικούς.

...Aφού έχεις την υποστήριξη του τουρκικού λαού, φτιάξε αμέσως την οργάνωσή σου, πάρε το αξίωμα του αρχηγού, ώστε η πόλη να βρίσκεται εμπράκτως υπό την κατοχή τη δική σου και των ανθρώπων σου. Aντί να φύγεις εσύ και να πάρεις τα βουνά, ας φύγουν οι Πόντιοι και οι Pωμιοί. Mε την πάροδο του χρόνου και μόλις θα έχουμε ενδείξεις ότι παρανομούν θα τους καθαρίσουμε όλους». 

Με πρωτοφανή αγριότητα επιδίδονταν στις αλλεπάλληλες σφαγές, Τεπέ-κϊοι, Σεϊτάν-τερέ, Χαβ, Μερτζιφούντα, Αδά της Σαμψούντας, και Τζόρουμ, σφαγές που στιγμάτισαν την ιστορία μας. Οι τρόποι, οι μέθοδοι και τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι τουρκικές κυβερνήσεις για να εξοντώσουν τον ποντιακό ελληνισμό είναι απίστευτα: επιστράτευση και εξόντωση των νέων, τάγματα εργασίας/ τάγματα θανάτου, στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης. Δουλειά 18ωρη και αγγαρείες κάτω από άθλιες συνθήκες. Οι στρατευμένοι και οι συλληφθέντες ήταν υποχρεωμένοι να σπάζουν πέτρες, να κόβουν ξύλα, να καθαρίζουν χιόνια, να πεζοπορούν χιλιάδες χιλιόμετρα. Τους έβγαζαν από θερμόλουτρό και τους υποχρέωναν να πεζοπορούν γυμνοί μέσα σε δριμύ χειμωνιάτικο ψύχος. Οι θάνατοι ήταν πλέον καθημερινό φαινόμενο. Βέβαια ας μην ξεχνάμε και τα δικαστήρια ανεξαρτησίας, που χρησιμοποιήθηκαν από τα όργανα του Κεμάλ για να προσδώσουν μια επίφαση δικαιοσύνης στα γενοκτονικά τους σχέδια και στα βάρβαρα εγκλήματα που διαπράττονταν με τις ευλογίες της ανώτατης ηγεσίας.

Οι νεοτουρκικές και κεμαλικές Αρχές όχι απλώς παρότρυναν τις τουρκικές φανατικές μάζες, το στρατό και τους τσέτες αλλά προσχεδίασαν και συμμετείχαν στη Γενοκτονία. Οι διαταγές για τους εκτοπισμούς στο Κουρδιστάν και τη Συρία των ποντιακών πληθυσμών είτε με μορφή κυβερνητικών αποφάσεων είτε με μορφή νομοσχεδίων φέρουν την υπογραφή των αρμόδιων υπουργών αλλά και του ίδιου του Κεμάλ.

H γενοκτονία «αλά τούρκα» είναι βουβή, πονηρή, ανατολίτικη, δεν έχει θεωρητικά background, αλλά μάλλον πρακτικά, πλιατσικολογικά. Oι καλούμενες εκτοπίσεις, εξορίες των κατοίκων ολόκληρων χωριών οι εξοντωτικές εκείνες οδοιπορίες μέσα στο χιόνι των γυναικόπαιδων και των γερόντων - οι άνδρες βρίσκονται ήδη στα τάγματα εργασίας ή στον στρατό - δεν οδηγούν φυσικά σε κανένα Ausschwitz, με τους διαβολικά οργανωμένους μηχανισμούς της φυσικής εξόντωσης του ανθρώπου - όχι! ήταν όμως ένα Ausschwitz εν ροή, οι άνθρωποι πέθαναν καθ' οδόν, δεν περπατούσαν για να φτάσουν κάπου, όχι, περπατούσαν για να πεθάνουν από τις κακουχίες, την παγωνιά, την πείνα, τον εξευτελισμό του ανθρώπινου.Aυτό ήταν το διαβολικό σύστημα, πονηρά οργανωμένο. Δεν υπήρχε στο τέρμα κανένα Ausschwitz γιατί για τους περισσοτέρους δεν υπήρχε τέρμα. Tο ταξίδι προς τον θάνατο ήταν ο θάνατος, όχι το τέρμα του ταξιδιού .

Οι αποδείξεις για τα γεγονότα των θηριωδιών και των σφαγών είναι πολυάριθμες και συγκλίνουσες. Προκύπτουν ακόμη και από τα ίδια τα τουρκικά αρχεία, εκδόσεις, κυβερνητικές αποφάσεις και νομοσχέδια, από αρχεία και αναφορές διπλωματικών υπαλλήλων ευρωπαϊκών χωρών και αρχεία των Η.Π.Α.

Ο Άγγλος ύπατος αρμοστής στην Κωνσταντινούπολη σερ Ραμπολντ σ' ένα σημείο της αναφοράς του προς την κυβέρνηση του, με ημερομηνία 10 Μαΐου 1922 επισημαίνει: «Νέες αποτρόπαιες εξορίες άρχισαν σ' όλα τα μέρη της Μικρασίας....... τα 2/3 των εξόριστων είναι γυναίκες και παιδιά.........Ένας συνεργάτης του είδε και μέτρησε 1500 πτώματα στο δρόμο προς Χαρπούτ. Στην Αμερικανική Επιτροπή Περίθαλψης Εγγύς Ανατολής δεν επέτρεψαν να περιμαζέψει τα παιδιά, των οποίων οι γονείς πέθαναν πάνω στο δρόμο.......»

Ο Κεμάλ ακόμη και μετά την ολοκληρωτική νίκη και με το ολοκαύτωμα της Σμύρνης εξακολουθούσε τις διώξεις όσων Ελλήνων απέμειναν κυρίως στον Πόντο. Ο Γάλλος συνταγματάρχης Μουζέν, ο οποίος παρακολούθησε τις εργασίες της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης στις 13 Αυγούστου 1923, ανέφερε στο Γαλλικό Γενικό Επιτελείο ότι ο Κεμάλ έλαμπε από χαρά όταν ξεφώνησε την εξής φράση: «Επιτέλους τους ξεριζώσαμε τους Έλληνες από τον Πόντο».

Βέβαια τα δεδομένα στη σύγχρονη πραγματικότητα μιλούν για επαναπροσέγγιση Ελλήνων και Τούρκων, μιλούν για πράξεις καλής θέλησης και καλής γειτονίας, μιλούν για εκτόνωση στο Αιγαίο και για σύσφιξη των διακρατικών σχέσεων. Σ' αυτά - τα οποία αντιμετωπίζουμε καταρχήν με πνεύμα θετικό - διατηρούμε μια σαφή επιφύλαξη θεωρώντας ότι αποτελεί επιτακτική ανάγκη, η επιδιωκόμενη ελληνοτουρκική φιλία, όπως και η πολυσυζητημένη ενδεχόμενη ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση να προϋποθέτει, την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από τη γείτονα χώρα. Οι γείτονες μας πρέπει να προχωρήσουν στην αναγνώριση της γενοκτονίας και να ζητήσουν συγνώμη από τους συγγενείς των χιλιάδων θυμάτων τους, όπως έπραξε η σύγχρονη Γερμανία για τα εγκλήματα του ναζισμού και η παπική εκκλησία για τα εγκλήματα κατά της Ορθοδοξίας.

Κατόπιν αυτού, ενδεχομένως να γίνει εφικτή η ελληνοτουρκική σύγκλιση και η επακόλουθη ένταξη της Τουρκίας σε οποιοδήποτε διακρατικό σχηματισμό. Όλα τα παραπάνω, επ' ουδενί λόγω, δε φέρουν αντιτουρκικό χαρακτήρα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι δεν είδαμε ποτέ την Τουρκία, ούτε καν να ζητάει συγνώμη για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, αλλά συνεχίζει να είναι αμετανόητη για τα εγκλήματα που διέπραξε και εξακολουθεί να προβαίνει σε αλλεπάλληλες προκλήσεις. Και όπως αναφέρει ο καταξιωμένος θεατρικός συγγραφές Δημήτριος Ψαθάς, ο οποίος υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της θηριωδίας που διαπράχθηκε στον Πόντο: «.......Αντιτουρκικό χαρακτήρα έχουν τα ίδια τα γεγονότα, που δείχνουν τους Τούρκους έτσι όπως ήσαν και όπως έδρασαν τα χρόνια εκείνα. Ούτε επιτρέπεται να θυσιάζουμε την Ιστορική Αλήθεια σε καμία σκοπιμότητα, όπως, δυστυχώς, καθιερώθηκε να γίνεται από τον καιρό που χαράχτηκε η λεγόμενη ελληνοτουρκική φιλία. Η άστοχη τακτική της αποσιώπησης των γεγονότων της Ιστορίας, ήταν ίσως και ένας από τους λόγους που τόσο άσκημα πορεύτηκε η «φιλία» με τους Τούρκους. Να ρίξουμε το πέπλο της λήθης στο παρελθόν, αλλά να ξέρουμε όχι να κρύβουμε. Να ξέρουν και οι ίδιοι οι Τούρκοι το τι φτιάξαν οι πατεράδες τους, για να αποφύγουν τα όσα στιγμάτισαν εκείνους, εφόσον θέλουν να πάρουν τη θέση, που φιλοδοξούν, ανάμεσα στα πολιτισμένα έθνη. Μόνο έτσι, ξέροντας εμείς τους Τούρκους και ξέροντας εκείνοι εμάς και το στιγματισμένο παρελθόν τους, μπορεί κάποτε να χαράξουμε μια ελληνοτουρκική φιλία επάνω σε στέρεες βάσεις.»

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Οι ινστρούχτορες του ΣΥΡΙΖΑ (Ρωμανιάς - Μητρόπουλος) προαναγγέλουν νέες μειώσεις σε συντάξεις... Καταρρέει από τα ψέματα η συγκυβέρνηση των ΣΑΝΕΛ - ΒΙΝΤΕΟ

Περί της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στα ασφαλιστικά ταμεία μίλησαν, σήμερα το πρωί στον ΑΝΤ1, ο Γενικός Γραμματέας Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Γιώργος Ρωμανιάς, και ο Αντιπρόεδρος της Βουλής, Αλέξης Μητρόπουλος. Θυμίζουμε ότι το φλέγον θέμα της κατάργησης της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος ήταν ένα μείζον θέμα για τον Σύριζα προεκλογικά γιατί, όπως έλεγαν, μοιραία θα οδηγούσε σε συντάξεις των 200 και των 300 ευρώ.

Οι δηλώσεις των δύο πολιτικών του Σύριζα ήταν άκρως αποκαλυπτικές για το μνημονιακό περιεχόμενο της επικείμενης συμφωνίας. Ο μεν Ρωμανιάς δήλωσε πως η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος δεν πρόκειται να καταργηθεί, αλλά να «παγώσει» προσωρινώς. Αυτό αυτομάτως σημαίνει ότι η κυβέρνηση για άλλη μία φορά προσπαθεί να κερδίσει χρόνο από την λαϊκή κατακραυγή.

Ενώ ο Ρωμανιάς το έθεσε ευσχήμως το όλο ζήτημα, ο Μητρόπουλος υπήρξε ακόμα πιο ειλικρινής και ευθύς. Συγκεκριμένα δήλωσε ότι οι μειώσεις συντάξεων θα έρθουν, σε πλήρη αντίθεση με τις λεγόμενες «κόκκινες γραμμές», έτσι και αλλιώς, είτε καταργηθεί, είτε ανασταλεί η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος.

Κοινώς, ο Μητρόπουλος είπε ότι η οικονομία και το ασφαλιστικό έχουν φτάσει στην μέγιστη ανέχεια, ύστερα κι από την απορρόφηση των αποθεματικών των ταμείων για να πληρωθούν «εις το διηνεκές» οι διεθνείς τοκογλύφοι, που πλέον οι μειώσεις συντάξεων θα είναι έτσι και αλλιώς μέρος του νέου μνημονίου. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΩΧ ΩΧ ΩΧ!!! Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΑ ΣΟΒΙΕΤΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ... ΚΡΥΟΣ ΙΔΡΩΤΑΣ ΛΟΥΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο έθεσε σε ισχύ το πακέτο νόμων που ψήφισε το ουκρανικό κοινοβούλιο τον προηγούμενο μήνα, για «αποσοβιετοποίηση» της χώρας.

Το «πακέτο» περιλαμβάνει την απαγόρευση της κομμουνιστικής προπαγάνδας, των σοβιετικών συμβόλων και του ύμνου της πρώην ΕΣΣΔ,  την αποκαθήλωση όσων αγαλμάτων του Λένιν και λοιπών σοβιετικών έχουν απομείνει στη χώρα, την μετονομασία όσων πόλεων, χωριών, δρόμων, επιχειρήσεων κ.λπ. που παραπέμπουν στη σοβιετική εποχή, την επίσημη αναγνώριση των οργανώσεων που πολέμησαν κατά τον Β΄ Π.Π. για την ανεξαρτησία της χώρας, αλλά και το  άνοιγμα όσων αρχείων των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών βρίσκονται στην κατοχή του ουκρανικού κράτους.

Αυτό το τελευταίο –σε συνδυασμό με το άνοιγμα των αρχείων της μυστικής υπηρεσίας της Αλβανίας «Σιγκουρίμι», που αποφασίστηκε πρόσφατα- έχει επιφέρει μεγάλη ανησυχία στις τάξεις των εν Ελλάδι αριστερών. Γιατί, είναι βέβαιο πως κάποια από τα αρχεία θα αναφέρονται στις διαταγές που ελάμβανε το ΚΚΕ από την ΕΣΣΔ (π.χ. να θέσει θέμα ανεξάρτητης Μακεδονίας και Θράκης, κ.α.), στην εκτέλεση των διαταγών αυτών, στην χρηματοδότηση του ΚΚΕ από την ΕΣΣΔ, στις επισκέψεις «Ελλήνων» αριστερών στην Σοβιετική Ένωση και στη σοβιετική πρεσβεία στην Αθήνα και στις συζητήσεις που είχαν, καθώς και άλλες πολλές πληροφορίες που μπορεί να ρεζιλέψουν την αριστερά και τους αριστερούς.

(ΥΓ) 1: Αν στις αποκαλύψεις περιέχονται και ονοματάκια όσων αριστερών αγόρασαν –μπιρ παρά- τα κρατικά εργοστάσια της Ουκρανίας μετά την κατάρρευση του υπαρκτού, τότε προβλέπονται μέχρι και… αυτοκτονίες. Γιατί, οι… κακές γλώσσες λένε, πως κάποια πονηρά συντρόφια αγόρασαν εργοστάσια και άλλες επιχειρήσεις για λογαριασμό του κόμματος, αλλά στη συνέχεια εκμεταλλεύτηκαν το ότι αυτά ήταν στ’ όνομά τους και τα δούλεψαν ή τα μεταπώλησαν για λογαριασμό τους. Και πως αυτοί οι κάποιοι –επιμένουν οι… κακές γλώσσες- προκειμένου να καταχραστούν τη «μαύρη» κομματική περιουσία, έφυγαν από το ΚΚΕ και κατέφυγαν στον Συνασπισμό… Λέτε να έχουμε τέτοια… πατατράκ;

(ΥΓ) 2: Όλως περιέργως,  ανακοινώθηκε επίσημα στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών της Ουκρανίας, ότι κατόπιν συμφωνίας με την ελληνική κυβέρνηση, έξι τραυματίες Ουκρανοί στρατιώτες της Εθνικής Φρουράς έφτασαν στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος προκειμένου να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο ΚΑΤ της Αθήνας, ενώ αναμένονται κι άλλοι. Άραγε έχει λόγους η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων να κάνει τέτοιες εξυπηρετήσεις στην ουκρανική κυβέρνηση;

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Συνήθισαν να ζουν με τα σκουπίδια στο Δήμο Ωλένης

Τα κόκαλα των αρχαίων ημών προγόνων σίγουρα θα κάνουν κύκλους εκεί όπου αναπαύονται … μετά και τον σημερινό διασυρμό της Ηλείας , το αδιέξοδο με την εναπόθεση των στερεών αποβλήτων που εδώ και δεκαετίες συζητείται πάντοτε με την ίδια διατύπωση… «θα πάνε εκεί…»!

Και από τότε έως σήμερα, δε βρίσκουν ποτέ τον δρόμο τους, γιατί το «εκεί» κάθε φορά  είναι πολύ μακρινό!

Πολύ πρόσφατα μάλιστα έμειναν για μήνες εκτεθειμένα σε δημόσια θέα μέσα στην πρωτεύουσα της Ηλείας κάνοντας δραματική την διαβίωση των χιλιάδων πολιτών της και πια, κάνουν εφιαλτική τη ζωή και στα γύρω χωριά του δήμου Πύργου όπου μένουν να σαπίζουν σε μισοκαμένους και αναποδογυρισμένους κάδους εντός και εκτός οικισμών.

Μια εικόνα πλήρους εγκατάλειψης που δεν τιμά ούτε την αρχέγονη καταγωγή μας ως πρωτοπόρων στα ιδεώδη και στον πολιτισμό ούτε την σημερινή πολιτιστική μας κληρονομιά εφόσον σαν κοινωνία δεν ξέρουμε ούτε πώς να διαχειριζόμαστε στα σκουπίδια που οι ίδιοι καταναλώνουμε, αλλά κυρίως δεν μας ενδιαφέρει παρά να φύγουν από τη δική μας αυλή …κι ας πάνε παραπέρα στου γείτονα!

Κάνοντας μια διαδρομή από Καράτουλα, Μουζάκι, Σόπι και Χειμαδιό του σημερινού δήμου Πύργου άλλοτε Ωλένης, αισθανόμαστε ντροπή για το κατάντημα μας ως σημερινοί διαχειριστές του «τίποτα» με προσανατολισμό στο απόλυτο χάος!

Εκεί θα οδηγηθούμε εάν ήδη δεν έχουμε φθάσει στο απόλυτο χάος, αφού οι εικόνες μιλούν από μόνες τους… με εκατό και πενήντα μέτρα μήκους διασκορπισμένα σκουπίδια σε αγρούς και βοσκοτόπια των χωριών έχοντας δημιουργήσει μικρές  χωματερές σε λιοστάσια όπου ο καθείς βλέποντας ότι δεν μαζεύονται από τα σημεία συλλογής τους, τα πετά πια από το παράθυρο του αυτοκινήτου του εν κινήσει… και τα αποτελέσματα είναι ελαιώνες από Χειμαδιό έως και Άγιο Γεώργιο να θυμίζουν τον σκουπιδότοπο στα  Κονιδέικα προ της αποκαταστάσεως του!

Οι κάτοικοι στα χωριά που επισκέφθηκα μοιάζουν παραδομένοι σε μια τύχη που δεν φαίνεται να γνωρίζουν πού ακριβώς θα τους οδηγήσει κι αγνοώντας τους κινδύνους προσφεύγουν σε ακραίες λύσεις όπως την καύση των σκουπιδιών τους σε αυλές και σε κάδους απειλώντας τη Δημόσια Υγεία, την χλωρίδα του τόπου από τυχόν πρόκληση πυρκαγιάς, καταστρέφοντας παράλληλα  το υλικοτεχνικό εξοπλισμό κάθε κοινότητας… Και η καύση απελευθερώνει ως γνωστόν τοξίνες εξαιρετικά επικίνδυνες για τον ανθρώπινο οργανισμό. Και οι τοξίνες αυτές μέσω της βροχής απορροφώνται στη συνέχεια από το χώμα και πάει λέγοντας…!

Η ανακύκλωση όσο κι αν αποτελεί μια κάποια λύση, στην περιοχή μας είναι δυστυχώς άγνωστη έννοια και όχι μόνο από όσους δε την τηρούν ως καταναλωτές αλλά και από όσους εργάζονται στον τομέα καθαριότητας και ενδέχεται να μην τηρούν τις προβλεπόμενες τακτικές διαλογής  ωσότου καταλήξουν ανά κατηγορία υλικού τα ανακυκλώμενα εκεί όπου προορίζονται να πάνε! Συνεπώς φαύλος κύκλος και εγκληματική αδιαφορία Πολιτείας και πολιτών!

«Τι τα έκαναν βρε παιδί μου οι παλιοί τα σκουπίδια και ποτέ δεν είχαν τέτοιο πρόβλημα;» διερωτώνται σήμερα κάτοικοι στο Μουζάκι που έχουν να δουν απορριμματοφόρο από τον περασμένο Οκτώβριο!

Απλώς οι παλαιότεροι δεν είχαν τις σύγχρονες ανέσεις της σημερινής καταναλωτικής κοινωνίας που φτιάξαμε χαρακτηρίζοντας την «καλύτερη» επειδή έχουμε τον τρόπο να καλύπτουμε περισσότερες ανάγκες πλην της βασικής …να μην τρώμε δηλαδή, στα μούτρα  τα σκουπίδια που δημιουργούμε!

Χωρίς αντιπρόταση

Δεκάδες σήμερα οι αντιδράσεις και οι αντιδρώντες …Ξεσηκώνονται οι τοπικές κοινωνίες και δικαίως ζητούν επίλυση του προβλήματος, χωρίς όμως ούτε μια ρεαλιστική αντιπρόταση για το πώς και πού θα μεταφερθούν οι όγκοι των σαπισμένων σκουπιδιών από τα σημεία που για μήνες  «δέχονταν»απόβλητα! Προτιμούμε έτσι να κείτονται στους δρόμους, κάτω από γέφυρες και μέσα σε  χωράφια εξαιτίας της ανυπαρξίας του Κράτους να τα διαχειριστεί απ’ το να υπάρξει κοινωνική συνοχή σε ένα θέμα που μαρτυρά ότι είμαστε χρόνια πίσω!

Εικόνα των ημερών είναι και οι αυτοσχέδιες πινακίδες των πολιτών σε γειτονιές του Πύργου που για μήνες δεν μπορούσαν να ανοίξουν την μπαλκονόπορτά τους για να μπει …καθαρός αέρας στο σπίτι τους από την δυσοσμία των αλλοιωμένων σκουπιδιών μπροστά στα σπίτια τους!

«Όχι εδώ σκουπίδια», καμένοι κάδοι, σχεδόν κατεστραμμένοι και ο καθένας παίρνει το αυτοκίνητο του, απομακρύνεται από το κλεινόν άστυ και αν δε βαριέται να ψάξει έναν κάδο, τα πετάει σε όποιο χαντάκι με χορτάρι βρεθεί στον δρόμο του και έχοντας ήσυχη έπειτα την συνείδηση του ότι ο Πύργος, η πόλη του,  θα κρατηθεί στο εξής καθαρή …και πάει για ύπνο!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Προς ναυάγιο η Αμβρακία…

Στο σημείο μηδέν βρίσκεται για μία ακόμη φορά το έργο της Αμβρακίας Οδού με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

Παρά τις υποσχέσεις εκ μέρους της κυβέρνησης, ο κίνδυνος της οριστικής εγκατάλειψης είναι υπαρκτός, γεγονός που θα έχει τεράστιες συνέπειες για την Ήπειρο και τη Δυτική Ελλάδα.

Το έργο πέρασε από σαράντα κύματα και οι μόνοι που δεν έχασαν από τη διαδικασία αυτή είναι οι εργολάβοι- κατασκευαστές. Ακόμη και στην περίπτωση της οριστικής διακοπής, που πιθανόν κάποιοι την επιδιώκουν, δεν πρόκειται να χάσουν.

Αντίθετα θα χάσει, ειδικά η περιοχή της Πρέβεζας, μία μοναδική ευκαιρία για βελτίωση των οδικών υποδομών και της σύνδεσης με τη Δυτική Ελλάδα και την Ιόνια Οδό.

Ο δρόμος των 48 χιλιομέτρων, ξεκίνησε το 2010 με σκοπό να έχει ολοκληρωθεί και να παραδοθεί στην κυκλοφορία το 2013.

Βρισκόμαστε στο 2015 και τα εργοτάξια είναι πάλι κλειδωμένα.

Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υποδομών αρέσκεται προς το παρόν σε γενικόλογες υποσχέσεις χωρίς όμως να έχει σκύψει στα πραγματικά προβλήματα του έργου προκειμένου να δώσει λύσεις.

«Ο συγκεκριμένος οδικός άξονας, είναι έργο τεράστιας σημασίας για την ευρύτερη περιοχή και η αποπεράτωσή του θα πρέπει να διασφαλιστεί με κάθε τρόπο. Οι καθυστερήσεις είναι πολλές, τα προβλήματα τα βλέπουμε, θέλουμε να δούμε άμεσα και τις λύσεις. Εμείς αντιμετωπίζουμε το συγκεκριμένο οδικό άξονα ως έργο ανάπτυξης που μπορεί να δώσει νέες προοπτικές» υπογραμμίζει ο κ. Ιωάννου.

Οι περσινές εξαγγελίες περί λειτουργίας του έργου τμηματικά από το καλοκαίρι δεν ισχύουν και προς το παρόν είναι άγνωστο τι μέλλει γενέσθαι.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Πάτρα: Πρωτοφανές-Ξεκινά η "χύμα" αποκομιδή απορριμμάτων

220 ΟΙ ΚΑΜΕΝΟΙ ΚΑΔΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ

Κίνδυνος η έκθεση των σκουπιδιών στους δρόμους.

Στην χύμα αποκομιδή των απορριμμάτων, θα προβούν από αύριο τα συνεργεία καθαριότητας του Δήμου Πατρέων, λογω καταστροφής των κάδων από τις αλλεπάλληλες φωτιές των γνωστών-αγνώστων ειδικά το τελευταίο δίμηνο.

Δεν μπορούμε ούτε να τους ανακατασκευάσουμε, ούτε όμως και αν προμηθευτούμε καινούργιους που σημαίνει ότι κάποιες περιοχές έχουν ξεμείνει από κάδους και οι κάτοικοι αφήνουν τα σκουπίδια στους δρόμους, δήλωσε ο αντιπρόεδρος των χειριστών οχημάτων του δήμου κ.Παπανδριανός, συμπληρώνοντας ότι πλέον θα αναγκαστεί το προσωπικό να κάνει αποκομιδή με τα χέρια.

Σε αυτό έρχεται να προστεθεί και ο κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, λόγω της ανόδου των θερμοκρασιών και της έκθεσης των απορριμμάτων.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Εκδήλωση Τιμής και Μνήμης για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου - 19 Μαΐου, Πλατεία Ακριτών Πόντου, 19:30

Το 1919, στις 19 Μαΐου, οι διωγμοί, η τρομοκρατία, οι εξορίες, η κρεμάλα, οι πυρπολήσεις των χωριών και οι δολοφονίες των Ελλήνων του Πόντου από τους τούρκους του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ανάγκασαν τους  Έλληνες να ξεριζωθούν γράφοντας με το αίμα χιλιάδων μια από τις μελανότερες σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας. Από τότε, 353.000 ψυχές Ελλήνων ζητούν δικαίωση!
19 Μαΐου, Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ! ΤΙΜΑ και διοργανώνει εκδήλωση τιμής και μνήμης για τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα της τουρκικής θηριωδίας.
Κεντρικοί ομιλητές: Ν. Λεμοντζής (Μέλος Κεντρικής Επιτροπής), Η. Παναγιώταρος (Βουλευτής Β΄ Αθηνών), Χ. Παππάς (Βουλευτής Επικρατείας)
Τρίτη 19 Μαΐου, Πλατεία Ακριτών Πόντου - Αχαρνές, 19:30

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κατάθεση στεφάνου στο μνημόσυνο του συνταγματάρχη Δ. Ψαρρού και του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, κλιμάκιο συναγωνιστών της Χρυσής Αυγής ,παρευρέθηκε σήμερα 17 Μαΐου 2015 στο Κλήμα Δωρίδος, αποδίδοντας φόρο Τιμής στην Μνήμη των Ηρώων πεσόντων  του 5/42 Συντάγματος  Ευζώνων του Δημητρίου Ψαρρού, οι οποίοι σφαγιάσθηκαν άνανδρα από τους ληστοσυμμορίτες Ελασίτες του Βελουχιώτη και του Φλωράκη,  ανήμερα του Πάσχα το 1944.

Στέφανο Τιμής κατέθεσε  ο επικεφαλής της ''ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΓΗΣ'' για τη Δυτική Ελλάδα και μέλος της κεντρικής επιτροπής της ''ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ'' Χρήστος Ρήγας.

Η σεμνή τελετή έγινε παρουσία των συγγενών των θυμάτων και εκπροσώπων αντιστασιακών οργανώσεων.

 Ο κόσμος που παρέστη στην τελετή συνεχάρει τους συναγωνιστές Χρυσαυγίτες, για την άψογη και τακτική παρουσία τους σε όλες τις εκδηλώσεις μνήμης προς Τιμήν των Ηρώων προγόνων  μας, που έπεσαν μαχόμενοι από τους ξένους κατακτητές, αλλά και τους ντόπιους προδότες.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ