Τα κόκαλα των αρχαίων ημών προγόνων σίγουρα θα κάνουν κύκλους εκεί όπου αναπαύονται … μετά και τον σημερινό διασυρμό της Ηλείας , το αδιέξοδο με την εναπόθεση των στερεών αποβλήτων που εδώ και δεκαετίες συζητείται πάντοτε με την ίδια διατύπωση… «θα πάνε εκεί…»!
Και από τότε έως σήμερα, δε βρίσκουν ποτέ τον δρόμο τους, γιατί το «εκεί» κάθε φορά είναι πολύ μακρινό!
Πολύ πρόσφατα μάλιστα έμειναν για μήνες εκτεθειμένα σε δημόσια θέα μέσα στην πρωτεύουσα της Ηλείας κάνοντας δραματική την διαβίωση των χιλιάδων πολιτών της και πια, κάνουν εφιαλτική τη ζωή και στα γύρω χωριά του δήμου Πύργου όπου μένουν να σαπίζουν σε μισοκαμένους και αναποδογυρισμένους κάδους εντός και εκτός οικισμών.
Μια εικόνα πλήρους εγκατάλειψης που δεν τιμά ούτε την αρχέγονη καταγωγή μας ως πρωτοπόρων στα ιδεώδη και στον πολιτισμό ούτε την σημερινή πολιτιστική μας κληρονομιά εφόσον σαν κοινωνία δεν ξέρουμε ούτε πώς να διαχειριζόμαστε στα σκουπίδια που οι ίδιοι καταναλώνουμε, αλλά κυρίως δεν μας ενδιαφέρει παρά να φύγουν από τη δική μας αυλή …κι ας πάνε παραπέρα στου γείτονα!
Κάνοντας μια διαδρομή από Καράτουλα, Μουζάκι, Σόπι και Χειμαδιό του σημερινού δήμου Πύργου άλλοτε Ωλένης, αισθανόμαστε ντροπή για το κατάντημα μας ως σημερινοί διαχειριστές του «τίποτα» με προσανατολισμό στο απόλυτο χάος!
Εκεί θα οδηγηθούμε εάν ήδη δεν έχουμε φθάσει στο απόλυτο χάος, αφού οι εικόνες μιλούν από μόνες τους… με εκατό και πενήντα μέτρα μήκους διασκορπισμένα σκουπίδια σε αγρούς και βοσκοτόπια των χωριών έχοντας δημιουργήσει μικρές χωματερές σε λιοστάσια όπου ο καθείς βλέποντας ότι δεν μαζεύονται από τα σημεία συλλογής τους, τα πετά πια από το παράθυρο του αυτοκινήτου του εν κινήσει… και τα αποτελέσματα είναι ελαιώνες από Χειμαδιό έως και Άγιο Γεώργιο να θυμίζουν τον σκουπιδότοπο στα Κονιδέικα προ της αποκαταστάσεως του!
Οι κάτοικοι στα χωριά που επισκέφθηκα μοιάζουν παραδομένοι σε μια τύχη που δεν φαίνεται να γνωρίζουν πού ακριβώς θα τους οδηγήσει κι αγνοώντας τους κινδύνους προσφεύγουν σε ακραίες λύσεις όπως την καύση των σκουπιδιών τους σε αυλές και σε κάδους απειλώντας τη Δημόσια Υγεία, την χλωρίδα του τόπου από τυχόν πρόκληση πυρκαγιάς, καταστρέφοντας παράλληλα το υλικοτεχνικό εξοπλισμό κάθε κοινότητας… Και η καύση απελευθερώνει ως γνωστόν τοξίνες εξαιρετικά επικίνδυνες για τον ανθρώπινο οργανισμό. Και οι τοξίνες αυτές μέσω της βροχής απορροφώνται στη συνέχεια από το χώμα και πάει λέγοντας…!
Η ανακύκλωση όσο κι αν αποτελεί μια κάποια λύση, στην περιοχή μας είναι δυστυχώς άγνωστη έννοια και όχι μόνο από όσους δε την τηρούν ως καταναλωτές αλλά και από όσους εργάζονται στον τομέα καθαριότητας και ενδέχεται να μην τηρούν τις προβλεπόμενες τακτικές διαλογής ωσότου καταλήξουν ανά κατηγορία υλικού τα ανακυκλώμενα εκεί όπου προορίζονται να πάνε! Συνεπώς φαύλος κύκλος και εγκληματική αδιαφορία Πολιτείας και πολιτών!
«Τι τα έκαναν βρε παιδί μου οι παλιοί τα σκουπίδια και ποτέ δεν είχαν τέτοιο πρόβλημα;» διερωτώνται σήμερα κάτοικοι στο Μουζάκι που έχουν να δουν απορριμματοφόρο από τον περασμένο Οκτώβριο!
Απλώς οι παλαιότεροι δεν είχαν τις σύγχρονες ανέσεις της σημερινής καταναλωτικής κοινωνίας που φτιάξαμε χαρακτηρίζοντας την «καλύτερη» επειδή έχουμε τον τρόπο να καλύπτουμε περισσότερες ανάγκες πλην της βασικής …να μην τρώμε δηλαδή, στα μούτρα τα σκουπίδια που δημιουργούμε!
Χωρίς αντιπρόταση
Δεκάδες σήμερα οι αντιδράσεις και οι αντιδρώντες …Ξεσηκώνονται οι τοπικές κοινωνίες και δικαίως ζητούν επίλυση του προβλήματος, χωρίς όμως ούτε μια ρεαλιστική αντιπρόταση για το πώς και πού θα μεταφερθούν οι όγκοι των σαπισμένων σκουπιδιών από τα σημεία που για μήνες «δέχονταν»απόβλητα! Προτιμούμε έτσι να κείτονται στους δρόμους, κάτω από γέφυρες και μέσα σε χωράφια εξαιτίας της ανυπαρξίας του Κράτους να τα διαχειριστεί απ’ το να υπάρξει κοινωνική συνοχή σε ένα θέμα που μαρτυρά ότι είμαστε χρόνια πίσω!
Εικόνα των ημερών είναι και οι αυτοσχέδιες πινακίδες των πολιτών σε γειτονιές του Πύργου που για μήνες δεν μπορούσαν να ανοίξουν την μπαλκονόπορτά τους για να μπει …καθαρός αέρας στο σπίτι τους από την δυσοσμία των αλλοιωμένων σκουπιδιών μπροστά στα σπίτια τους!
«Όχι εδώ σκουπίδια», καμένοι κάδοι, σχεδόν κατεστραμμένοι και ο καθένας παίρνει το αυτοκίνητο του, απομακρύνεται από το κλεινόν άστυ και αν δε βαριέται να ψάξει έναν κάδο, τα πετάει σε όποιο χαντάκι με χορτάρι βρεθεί στον δρόμο του και έχοντας ήσυχη έπειτα την συνείδηση του ότι ο Πύργος, η πόλη του, θα κρατηθεί στο εξής καθαρή …και πάει για ύπνο!
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ
ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου