Τόν Φεβρουάριο τού 1822, ο τουρκικός στόλος ενίσχυσε τήν φρουρά τού κάστρου τών Παλαιών Πατρών μέ 8.000 Τούρκους πού τούς είχε μπαρκάρει από τήν Μικρά Ασία (Ανατολίτες). Εν τώ μεταξύ είχε πέσει ο Αλή πασάς καί ο Χουρσίτ σκόπευε νά κατέβει στήν Πελοπόννησο γιά νά συντρίψει τήν επανάσταση. Όταν οι γερουσιαστές είπαν στόν Γέρο τού Μοριά, ότι «έρχονται ογδόντα χιλιάδες κάτω στό Μοριά καί αλοίμονό μας», ο γέρο – κλέφτης τούς απάντησε ατάραχος ‘Έχει ο Θεός».
Η κυβέρνηση είδε τόν άμεσο κίνδυνο καί ο Υπουργός Εσωτερικών Ιωάννης Κωλέττης ανέθεσε μέ έγγραφό του τήν πολιορκία τού στρατηγικού κάστρου τών Πατρών στόν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο οποίος τάχιστα συγκέντρωσε στρατιωτικά σώματα από όλη τήν Πελοπόννησο πού έσπευσαν νά περικυκλώσουν τήν πόλη από όλες τίς πλευρές.
Στίς πρώτες μάχες πού έγιναν στή Χαλανδρίτσα καί τά Τσουκαλαίϊκα οι Έλληνες μέ αρχηγούς τόν Γενναίο Κολοκοτρώνη, τόν Αποστόλη Κολοκοτρώνη καί τόν Πλαπούτα (Κολιόπουλο) νίκησαν τούς ανατολίτες Τούρκους τούς οποίους ονόμαζαν περιφρονητικά καί «Κακλαμάνους».
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ
ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου