Στην Φιγάλεια, αρχαία πόλη της Αρκαδίας, ήταν χτισμένος ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα, ένα από τα καλύτερα διατηρημένα μνημεία που σώζονται σήμερα στον Ελλαδικό χώρο. Οικοδομήθηκε μεταξύ του 450-425π.Χ., είναι δωρικού ρυθμού, περίπτερος, εξάστυλος, με 15 κίονες ανά μακρά πλευρά. Το μήκος του είναι 38,20 μέτρα, ενώ το πλάτος του 14,48 μέτρα.
Στην κατασκευή χρησιμοποιήθηκε γκρίζος λίθος, υλικό εν αφθονία στην περιοχή. Το εσωτερικό του ναού είχε την συνηθισμένη διάταξη με πρόναο ,σηκό και οπισθόδομο. Κατασκευαστής του ήταν ο αρχιτέκτονας Ικτίνος ο Αθηναίος(κατασκευαστής του Παρθενώνα, του Τελεστηρίου Ελευσίνας κ.α)όπου σε αυτό το δημιούργημά του αντανακλώνται οι ικανότητες του ,ενώ παράλληλα εμφανίζονται αρκετές αρχιτεκτονικές καινοτομίες και διακοσμητικοί νεωτερισμοί.
Το 1968 ένα αμερικανικό πανεπιστήμιο προσφέρθηκε να αναστηλώσει τον ναό. Για το λόγο αυτό ο καθηγητής αρχαιολογίας Cooper ξεκίνησε έρευνες για να διαπιστώσει την στερεότητα των θεμελίων. Σε διάφορες τομές που διάνοιξε στα θεμέλια του ναού, ανακάλυψε ότι αυτός στηριζόταν πάνω σε μια αρκετά ασυνήθιστη βάση. Με την ανακάλυψη αυτή το σχέδιο της αναστήλωσης ακυρώθηκε.
Ο μαθηματικός Στυλιανός Πετράκης μετά από επιτόπιες έρευνες, διαπίστωσε τον τρόπο κατασκευής του ναού και ερμήνευσε την παράξενη λειτουργικότητά του. Οι κατασκευαστές επέλεξαν ένα πέτρωμα σχιστόλιθου με κλίση προς τον νότο, τοποθέτησαν υλικά μεγάλης ολισθηρότητας και πάνω σε αυτά πρόσθεσαν πολλαπλές στρώσεις με λίθινες πλάκες οι οποίες συνδέονταν μεταξύ τους με ανοξείδωτους σιδερένιους συνδετήρες. Στο κενό εχυτεύθει μόλυβδος ,υλικό υψηλής απορροφητικότητας των κραδασμών. Πάνω από αυτήν την ιδιόμορφη βάση τοποθετήθηκαν 36 κίονες και είχε την δυνατότητα αυτή η πολυσύνθετη υποδομή να περιστρέφει το οικοδόμημα περί ενός άξονος.
Παρατηρώντας τον ναό διαπιστώνουμε ότι η προέκταση του άξονα του όπως παριστάνεται από τις ορθογώνιες πλάκες του δαπέδου, προς τον ουρανό συναντά τον πολικό αστέρα, έχει δηλαδή προσανατολισμό από νότο προς βορρά. Το ερώτημα είναι πως ο ναός μετά από τόσες φθορές ,καθιζήσεις και μετατοπίσεις να έχει φύγει από τα θεμέλια του και να εξακολουθεί να δείχνει προς βορρά.
Η απάντηση συνίσταται στο ότι ολόκληρο το οικοδόμημα περιστρέφεται γύρω από έναν άξονα στην νοτιοανατολική του γωνία και ακολουθεί τις μετατοπίσεις των ισημερινών του βόρειου πόλου του ουρανού υπακούοντας στο μαγνητικό του πεδίο. Όπου ο βόρειος πόλος του ουρανού σύμφωνα με την αστρονομία μετακινείται και σε μια περίοδο 26000 ετών(πλατωνική περίοδος)διαγράφει ένα μικρό κύκλο με κέντρο τον πόλο της εκλειπτικής, ο οποίος είναι ένα σταθερό σημείο του ουρανού , που βρίσκεται φέρνοντας την κάθετο από τον ήλιο στην εκλειπτική.
Οδηγούμαστε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι οι αρχαίοι είχαν γνώση του φαινομένου και θέλησαν να την αποτυπώσουν στη γη με την κατασκευή ενός ναού. Εξάλλου όλοι οι αρχαίοι ναοί εντάσσονται σε ένα γεωδαιτικό σύστημα . Κάθε ναός χτιζόταν κατόπιν υποδείξεως του μαντείου σε συγκεκριμένη θέση, ώστε να ικανοποιεί σχέσεις αποστάσεων και γεωμετρικών σχημάτων. Έτσι και στην περίπτωση αυτού του ναού, η απόσταση από τους Δελφούς σε διαγραφόμενο κύκλο από την Επίδαυρο μέχρι τον ναό του Απόλλωνα είναι η ίδια.
Με τη σύγχρονη τεχνολογία ανακαλύπτουμε ότι οι σχηματισμοί κατασκευών στην ουσία αποτελούν μια <<αντανάκλαση>> των αστερισμών πάνω στον πλανήτη, μια αποτύπωση της κοσμικής αρμονίας.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ
ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου