Οι αναμενόμενες ισχυρές μεταναστευτικές ροές θα δοκιμάσουν τις αντοχές της χώρας

Το «δόγμα ανοχής» αποσταθεροποιεί τη δημόσια τάξη και ασφάλεια - Ανοιχτό το πεδίο για τις ομάδες βίας και το ποινικό έγκλημα, εγχώριο και διασυνοριακό - Οι αναμενόμενες ισχυρές μεταναστευτικές ροές θα δοκιμάσουν τις αντοχές της χώρας - Όμηρος του τυχαίου και του μπάχαλου η κυβέρνηση Τσίπρα...

Από την ανάληψη της εξουσίας η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να έχει υιοθετήσει «δόγμα ανοχής» απέναντι στα ζητήματα τάξης και ασφάλειας. Το «δόγμα ανοχής» μάλιστα διακηρύσσεται, προβάλλεται και...καθίσταται επίσημη πολιτική, χωρίς εξαιρέσεις, ακόμη και για ομάδες βίας, όπως και για πρόσωπα που την προπαγανδίζουν και την αναγορεύουν σε μέθοδο πολιτικού αγώνα.

Και βεβαίως αυτή η πολιτική παράγει αποτελέσματα. Το προηγούμενο διάστημα οι καταλήψεις κομματικών γραφείων, ραδιοφωνικών σταθμών, αλλά και οι εκδηλώσεις βίας, ιδιαιτέρως από τον κύκλο των αντιεξουσιαστών και των αλληλέγγυων στα φυλακισμένα μέλη των Πυρήνων της Φωτιάς, πύκνωσαν εμφανώς.

Το επεισόδιο της Βουλής και η δικαιολόγησή του από την Πρόεδρο της Βουλής, είναι ενδεικτικό της χαλάρωσης των ηθών περί τη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Ανάλογο παράδειγμα προσφέρει και ο εμφύλιος της Χαλκιδικής, όπου στελέχη της κυβέρνησης τοποθετούνται ευθέως υπέρ των βίαιων διαδηλωτών της Ιερισσού.

Ωστόσο τίποτε στην πολιτική δεν είναι χωρίς συνέπειες. Όσοι παρακολουθούν από κοντά τα ελληνικά πράγματα γνωρίζουν ότι ο κύκλος της βίας παρ' ότι αποδυναμωμένος, παραμένει ενεργός και είναι ικανός να δημιουργεί εντάσεις και μέσα απ' αυτές να ανανεώνεται και να ανασυγκροτείται. Η επαφή μάλιστα και η συνάφεια με το ποινικό έγκλημα πολλαπλασιάζει τις δυνατότητες.

Σ' ένα περιβάλλον ανοχής από τις αρχές δημόσιας τάξης και ασφάλειας μπορεί να δράσει ποικιλοτρόπως και να δημιουργήσει μεγάλα γεγονότα, με σημαντικές πολιτικές προεκτάσεις.

Η κυβέρνηση και ιδιαιτέρως τα πολιτικά πρόσωπα που υπηρετούν τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, όπως και τη Δικαιοσύνη, υποτιμούν αυτές τις δυνατότητες των ομάδων που ομνύουν στη βία, για να μην πούμε ότι συναισθηματικά και πολιτικο - ιδεολογικά τις αντιμετωπίζουν σχεδόν με συγκατάβαση.

Το πρόβλημα είναι ότι στην παρούσα συγκυρία το εφαρμοζόμενο «δόγμα ανοχής» αρχίζει να βγάζει προβλήματα. Κοινή είναι η πεποίθηση ότι το «κίνημα» νοιώθει το πεδίο ελεύθερο και προετοιμάζεται για τις επόμενες μάχες, ίσως δεν θα διστάσει να φθάσει κάποια στιγμή μέχρι την πόρτα του κ. Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου.

Το χειρότερο όμως στην παρούσα συγκυρία είναι ότι η χώρα πιέζεται πολλαπλώς και το «δόγμα ανοχής» θα βρεθεί προσεχώς αντιμέτωπο με πάμπολλες προκλήσεις και πιθανώς να αναδειχθεί σε κρίσιμο παράγοντα των πολιτικών εξελίξεων.

Το αγαθό της εσωτερικής ασφάλειας θα δοκιμασθεί εντόνως στο επόμενο διάστημα από τις αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές εξαιτίας των αιματηρών γεγονότων της Μέσης Ανατολής και βεβαίως από τις πάμπολλες μορφές εγκλήματος,εγχώριες και διασυνοριακές που πιθανώς να θεωρήσουν την Ελλάδα ανοχύρωτη και πεδίο δράσης λαμπρό.

Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι μόλις ανοίξει ο καιρός κύματα μεταναστών θα επιχειρήσουν να προσεγγίσουν μαζικά τα ελληνικά νησιά. Υπολογίζεται ότι περίπου 2 εκατ. πρόσφυγες έχουν «παρκάρει» στις ακτές της Τουρκίας και περιμένουν το καλοκαίρι προκειμένου να περάσουν στην άλλη πλευρά του Αιγαίου με την ελπίδα να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ευρώπη.

Μαζί τους μπορεί να ταξιδέψουν και πρόσωπα που δεν θα έχουν τόσο αγαθές προθέσεις. Αν όντως οι φανατικοί ισλαμιστές θελήσουν να μεταφέρουν τον πόλεμό τους στην Ευρώπη από εδώ θα περάσουν και κάποιοι ίσως μείνουν για να οργανώσουν θύλακες προπαγάνδας και στρατολόγησης. Ένα τυχαίο γεγονός, μια συμπλοκή, ένα φονικό, μπορεί να κινητοποιήσει τους πάντες και τα πάντα και να φέρει την χώρα σε ανεξέλεγκτη κατάσταση.

Μια χώρα «ανοχής», μια χώρα που δεν έχει αποφασίσει ακόμη πως θα αντιμετωπίζει βίαιες διαδηλώσεις και υπόσχεται τις μικρότερες δυνατές ποινές σε οποιοδήποτε έγκλημα, φαντάζει σε τούτους τους καιρούς με άνθος πορτοκαλιάς που διεκδικούν κάθε λογής έντομα, μέλισσες ή σφήκες.

Επιπλέον μια νέα κυβέρνηση με πολλούς εχθρούς γίνεται ακόμη πιο ευάλωτη. Πολύ περισσότερο όταν συνδέεται με ομάδες και όχι με το νόμο. 
Κινδυνεύει η κυβέρνηση εμμένοντας στο «δόγμα ανοχής» να χάσει την επαφή της με το νόμο και την εφαρμογή του.

Και να γίνει όμηρος του τυχαίου και του μπάχαλου, με ότι συνεπάγεται για την ίδια, αλλά κυρίως για τη χώρα και τους πολίτες της.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ

ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ